Bazı terk edişler çok zengin kalkışı

Kalmadı: Birinden hoşlanıldığında ortak arkadaşa “Olm sakın söyleme ama ben ondan hoşlandım. Sakın söyleme bak nolur lan” demenin ve ardından utanmanın verdiği o güzel heyecan.

Gerçek şu ki

Yaşayamadıklarına bakıp üzülmek ve yaşamamış olmayı dilemekten ibaret pişmanlıklarımız aslında. Sık sık kullanmak bu sözleri mutsuz hayat tablosunu kendiliğinden oluşturuyor. Sürekli düşünüp üzülme bunları, sen filozof değilsin.Hatırlarsın elbet, bir kedinin gözünün içine bakıp senden ürktüğü zaman ya da bir martı başının üstünden uçarken çığlık attığında. Hayvanlardan bir işaret bekleyip kendi kendine yorum yapma ama, sen Musa değilsin.Şarkı söylemeye devam etmek zor gelebilir ama sakın bir melodiyi yarıda bırakma. Notalar ardından ağlar sonra. Sessizliğe gömülmesin sakın odan. Karanlıkla baş edemezsin, sen mum ışığı değilsin.Kitaplarına sarıl ya da bir sahafa gidip eski kitaplarla bakış. Kokusunu içine çek. Sonra hayatına dönersin elbet. Kaçamazsın ki gölgenden. Engel olamazsın bir şeylerin ters gitmesine, acılara set kuramazsın. Sen baraj değilsin.Veda etmekten çekinme, insanlarla tanış artık. Farkına var, melek değilsin.İstediklerini vermez hayat, alış. “Mutlu son istemiyorum ki ben, tek istediğim güzel bir hikaye” demekten de vazgeç. Büyü biraz. Ne güzel hikayesi, görmüyor musun ? Sen Juliet değilsin.