Her kalbin kadim payinda bekleyen bir yolcu vardir. Yolun basinda asktan cok kusku vardir. Birini sevmek temelde iki basliga ayrilir ardindan zaman asimina ugrar ve soy agacina bolunur. Once kuskulariniz vesilesiyle aklinizda sapa yollara bolunur. Akildan gecen her bir acaba gonulde bir kirik birakir. Gonulde biriken kiriklar uyku ritmini bozar. Bazi geceler aglaya aglaya kendinizi yitirmek isteseniz bile, kosar adim muslugun altina kafanizi sokar ve dusuncelerinizi her soguk su darbesinde dondurmak isterseniz. Oysa bilirsiniz daha oncesinde bu duygulari dondurucuya atip bir kosede unuttugunuz zamanlariniz da oldu. Sevdiginiz bir kalbi dondurucuya attiktan sonra onu oradan alip saatlerce cozunmesini bekleyemezsiniz. Bir sevginin kapi esiginden attiginiz ilk adimda cok seversiniz ve hatta cok sevilirsiniz. Isin asli sevildiginizi zannedersiniz. Sansliysaniz bir muddet sonra "sevdim sanmistim" diyip megerse ile baslayan cumleler kurarsiniz hicbir yasanmamisligin adina.
Her acinin derin bir hakki vardir kalpte. Her kayipta bunu daha net anlariz. En kotu aci kayip vermektir cunku. Yine de sevmelere dayatilan hayal kirikliklari da buna es degerdir. Kalp neye, ne kadar aciyacagini her ne kadar kendi seciyor olsa da akil bu durumu yokusa surer. Kirik bir kalbin hasarini yasamaktayken daha onlarca caresizlik icinde umut kirintilari biriktirmeye calisirsin. Yapacak ve birikmis onca seyin varken surekli kalbinin merkez ussunde kalirsin. Cunku kalp akil evresine gecmistir. Akil dusunmek, bir seye kafa yormak ister. Cesaret ise size bu asamada yon verir. Kendine kac kez kalk toparlan dedigini saymanin geregi yok cunku bilirim iki elinden parmaklarini asacaktir.
Birini kalpte dert etmenin en kotu yani oteki derde kolayca sicrayamamaktir. Oysa diger biriken sorunlarini kalbinde halledebilseydin, tek bir kalbe ait olamayisini butun kalbine dagitip zamanla unutacaktin. Suan kalbinde nefes alacak en ufak bir kose bile yok. Elbette gogus kafesin gunun bosluk anlarinda sikisacak. Bazen elinden bir bardak firlayip tuz buz olacak. Bazen aptal asigin guncesindeki o keriz olacaksin. Toparlanamayacaksin, cunku toparlanman icin tumcede ozne eksik ve anlam butunlugunu saglayamiyorsun. Gune devrik cumleler ile basliyor, soru kaliplari ile bitiriyorsun. Biliyorum berbat bir durum ve bu yuzden kendine kizmakta haklisin. Gecmeyecek, bil istedim. Daha yenisi gelene kadar gecer ama bu sekilde olmamali. En basinda soyledim ama acilmadim. Sevmek temelde nasil ikiye ayrilir? Ben de bilmem, ama betimleyebilirim. Yine de bir bilene danismanin bir faydasi var midir burada bilemem. Cogunlukla insan kendi bileni olmali diye dusunuyorum. Bunu da sen burdan ne kaparsan al kendine kes, bic ve dik. Ben de kendime bir kalip dikemiyorum ama idare ediyorum kendi yorungemde. Cunku benim gel-gitlerim cok dalgali. Frekanslarimi buradan matematiksel bir bagintisiya cevirsem yeni bir ders basligi acilir. Matematigi sevin. Gonul islerinde de isinizi goruyor!
"Ilk ani" bilmeyen yoktur. Bu, kanserin her ne kadar tetikleyici bir nedeni gibi gorunsede aslinda son evresidir! Cunku ilk anda her sey baslasa bile o ilk an yuzunden her bir hucrenizi kaybederseniz. Hic, birini farketmemisken, farkedildiginizi hissettiginiz oldu mu? Farkedilmeyi herkes cok sever, insaniz ya ilgi odagi olmak sahane gelir egolarimiza. Ama bu biraz daha farkli bir meyve. Sezen Aksu ne der bilirsiniz "olmazdi ben de biliyorum, haklisin haydi git!" Ilk anda yakaladiginiz o sihir beraberinde boyle jilet izi birakacak senaryolar getirir size. Ama "inan bana sandigin kadar, uzgun degilim" derken bile burnunuzdaki siziyi hissedebilirim. Cunku yasadim ben de bilirim. Ilk anda farkedilmenin bedelini odedim sizler gibi. Oysa hic yoktu bazi seyler, burada tam merkez ustumde! Sevmenin en zor yani sevildigini zannederek guzel bir introduction hazirlarsin. Body paragrafa gectiginde anlattiklarin senin kendi kafanda, kendine kadar kurduklarindir. Bunu biraksan sabaha kadar uzata uzata anlatirsin. Seviliyorsun ya gaza geldin bir kere. Sonuca geldiginde, bu metnin basinda bir ozet cekmenin ne kadar kiymetli oldugunu anlarsin. Gonul islerinin basi ile sonu asla bir tutmaz. Bir turlu ogrenemedin!
Gunluk rutinlerimin icinde sana kayboluyorum!
Birinin sizi gelip bulmasi gidisatin mukemmel olacagini anlamina gelmez, gelmedi de hicbir zaman. Bir arkadas bakip cikacak, o sizi bulu gelenler. Sonra siz orada oylece kalacaksiniz. Konu sevmelere gelince, ortada kalmak normallesti. Peki ya her konuda ortada oylece kalakaldiysak? Bilene sorsan da san ne diyeceklerini soyleyeyim "bosver, zamana birak". Her seyi zamana birakirsin, zaman cozuyor elbet ama acinin basinda aski zamana birakamazsin. Insan askta caresizligi sever en cok. En basitinden icmek, muzik dinlemek ya da kendisiyle kalmak icin gecerli bir nedendir. Ama bende hicbir zaman boyle olmadi acilarimin arka planinda akordiyonlar eslik etti. Cocukken ogrendim, dustugum yerden kalkip ustune uc kere ayni yerde ayni anda dusunce insan "Hah demek ki o isler oyle olmuyormus" diyor. Acinin ustune gideceksin ki adalet yerini bulsun degil mi? Iyi de biz daha guclu acilara meydan okuduk oysa. Oyleyse umut versin butun sarkilar sana diyerek, kirik kalbini cebindeki bilyeler ile birlestirip sokaga top oynamaya in. Konu biri olunca kendimi ele vermeyeyim diye cok caba harciyorum. Ama ben hala en ufak seyde annesine kosarak gidip anlatan o kiz cocuguyum, neyi nasil gizleyeyim ki. Pekala, konu ben degilim, sen de degilsin. Ayri kaldik sohbet ediyoruz.
Konu senden acilinca ayni anda iki farkli duygu durumu yasiyorum. Ama konuyu bilen yok..
Once kimin sevdiginin bir onemi yok. Cunku bir sure sonra bir gideni olan bir kalp sancisinda gelenin oznesi yargilanmaz. Temel celiskilerin sana bir faydasi yok. Esas zor olan daha yolun basinda acabalar biriktirmektir. Yetmiyor degil mi? Kuracak bir cumle bile bulamadigin zamanlar oldu mu? Genelde tek taraflari sevmelerin basinda kalbin aklina dolanir. Ne desen de kendini hatirlatsan bilemezsin. Eger cok yorgunsan, dusunmeden ve sebepsiz yere mesaj atarsin. Sonra da aynanin karsisina gecip kendine gerizekali dersin. Ama onemi yok..Soylemek istedin ve soyledin bu ne bir kayip ne de bir utanc. Tahammulun kalmamis daha fazla acaba demeye. Sevgine sahip cik, karsilik bulamiyorsan bile yaz bos sayfalara. Anlat ne hissettiysen, hatira kalsin. Birinin ummadigin anda gelip senin uykularini ve duygularini bolmesine izin vermissin bir kere. Duygularini kendinle yasa ama sakin kusme kendine. Ne de olsa buharlasip gidecek bir gun.
Gonul hic kudurur mu?
Sevdiginiz kisiler bazen sevildiginden bir haberdir. Cunku siz boyle olsun istersiniz. Icten ice yavasca seversiniz onu. Uzaktan selam verirsin her defasinda. Bir an gelir bilinc yerinde degildir itiverirler seni karsisina. Haykirirsin..Cumlelerine sonun sunu ilistirirsin. "Ama ben seni sevmek istemiyorum!" Agzindan bunu cikardin cunku gururdan. Sona dogru yakistiramadin kendine itiraflarini. Bir zaman gecer es dost sorar sana "Ee sonra?. Sen de soyle dersin "hatirlamiyorum". Hatirlamamak icin gerekli butun kosullar saglanmis olabilir, ama ne kosulda olursan ol istersen bilincini kaybet ama ne yazik ki kalbinden gecip dilinden doktugun cumlelerin ardina hicbir zaman bahane ilistiremezsin. Hatirlamayacak bir durumda dile getirdigin her bir hece simdi senin icini kemirse bile belki de bunu hatirlanacak sekilde dile getirmenin ikinci bir sansini hakediyorsun. Ama yapmayacaksin biliyorum. Bosver diyip kendi safe zone unde onu kendince sevmeye devam edeceksin. Iste bu sevmelerin en nankor cikmazidir. Iyi niyetle soyledigin her seyin oysa bir nedeni vardi. Tekrar edemiyorsun cunku onun sana ne soylediginden emin degilsin. Kendini ve kalbini alip bir kafese atmanin vakti gelmis. Belki bir gun olur da meraklanir ziyaretine gelir degil mi? Oyle olmayacak..
