Belki kötü başlangıçlarda buluşup iyi bitişlere nokta koyarız. Başlarken idare etmesini bilemeyiz, sabırlı kalamayız ve yüzlerce kalp kırarız. Kendimizi, ait olduğumuz detayları ararken ayaklarımız tutmaz çoğu zaman akşama doğru bir köşeye çekilir solarız. Hata ararız en çok.. bunca kaybedilen vakitte ben neredeydim diye sorgularız kendimizi..yapraklar dökülür o esnada. Gözlerimizden dudaklarımıza doğru bir şelale çizeriz, gün doğumuna kadar sular boşalır o iki nokta arasında. Gün olur yine kendimize kızmaya başlarız, bu durumdan bir an olsun çıkamayız. İçimizde öfke dilimizde kalp kırmak rutinleşir. Hatıraların, başarıların, başarısızlıkların her şey gri..
İyi başlangıçlar denemeye çalışırsın..kötü bitişlerin ve vedaların olduğu için. O kadar toprak attılar ki üzerine bütün hayallerin ölüm koktu. Başaramayacağın hiçbir şey yokken, başarabilecek bir başlığın bile kalmadı hayalini kuracağın. Kendini tamamladığın her gülümsemede sırt döndüler planlarına. Meselelerin gerisinde kaldı en güzel yaş hikayelerin. Kimseye de anlatamazsın “yaşayacak yaşlarım, daha vakit varken bırakın” diyebilmeyi. Tüm sevdiklerinle bozuşursun birden, öldüklerinde keşke diyebilmek için. Her şeyin başındasındır aslında peki neden yolun sonundaymışsın hissi yüreğinden taşıyor. Çünkü güzel olan her şeyin önünde bir gölge var, güneşin tam da dik geldiği zamanları bekliyoruz. Fakat ne sabrımız ne de gücümüz kalmış güçlü durmaya..
Burada da hiç merak etmeyeceğiniz fotoğraflar paylaşıyorum
