Meğerse ben,

Mutlulugun icinde kaybolmusum
arada sirada dusup canim acisada onemli olan dimdik kalkabilmekmis ,
öğrendiğim o kadar çok şey var ki en önemlisi hayatı kendi elinde tutmakmış
Aşkı aramak değil oluruna bırakıp kendisinin gelmesini beklemekmiş esas olan
Hayata olgunlaşmak için belirli bir yaş sınırı yok
Mutsuzum diye bir şeyler yok ! Seni mutsuz eden bir şeyler var
At gitsin, atmak en kolayıdır aslında.
Yastığa başını koyduğun an uyuyorsan mutlusundur
Ha unutmadan ,
Birilerini sevmek onunla sevgili olacagın anlamına gelmiyor bende.
Anladım ki aşkı ellerinle tutup önüne koymayacaksın 
Olmuyor öyle işte
Birden hevesin kaçıyor
Karşında ki sonra öylece ortada kalıyor
Aşkı bilmiyorsan karşına çıkan fırsatları bir süre içine atmalısın
Sonra aşkı öğrendiğinde zaten o senin karşına geldiğinde 
Avuçlarsın aşkı 
Sımsıkı yumruklarsın
ve..

Kim o aşk hakkında yorum yapıyorsa duymazdan gelip aşkın yolunda devam edersin.

Doğarsın; seversin, büyürsün; seversin, seversin ve ölürsün. Bunca sevginin arasında birisi çıkar karşına, bir anda hayatının akışı değişir, hissedersin. Salakça, öylesine bir merhaba ile başlar her şey. Ama sonra bir bakarsın ki yaşadığını sandığın o sevgi duyguları, bu kişi için geçersizdir. Ona hissettiklerin sevgi değildir. Seni seviyorumun gerçek anlamını onun gözlerinde bulursun. Bazen acı çekersin, bazen mutlu olursun, bazen parmağının ona hafifçe ve yanlışlıkla dokunmasından sonsuz zevk alırsın, bazen sımsıkı sarılmak bile yeterli olmaz. Bazen onunla 1 dakika bile geçirmek için her şeyini vermeye hazırsındır, bazen peş peşe geçirdiğin 24 saatler 1 dakika kadar bile kafi gelmez. Bazen onu yeniden göreceğin için heyecanlanırsın ama hiçbir zaman ona veda etmek istemezsin, veda edemezsin. Öyle bir an gelince bakarsın gözlerine, belki dolmuştur, belki bir kaç damla düşüyordur, öpmek istersin, susturmak için gözlerini; bu kadar acı bir seni seviyorum tanımını görmek istemezsin. Sen gidersin o bakar ardından. Ölmüşsündür artık, ve yeniden doğmak için onu yeniden görmeyi beklersin.

Birini, otobüsteki o tek boş koltuğa oturmayıp onunla ayakta kalacak kadar çok sevmelisiniz.

Önce birini görürsün onu hayal edersin, arkadaşlarına anlatırsın, ilgisini çekersin hevesin kaçar. Birini görürsün onu da hayal edersin, ilgisini çekersin, uğraşırsın senin olur çok geçmeden hevesin kaçar. Sonra birini daha görürsün aşık olursun kolay ulaşırsın, onun hevesi kaçar sen bok gibi kalırsın, vazgeçemezsin.

Ankara'da

Senle beni bağlayan daha güçlü bir şey olmalıydı, bağlaçlar yetersizdi.

‘İle’ ünsüzle biten bir sözcüğe eklendiğinde “i” sesi düşermiş, biz ise tek sesle yetinmeyip ‘ile’yi attık aramızdan. İsimlerimiz ayrı kaldı

Halbuki ben mevzu bahis sen olduğunda “ile”yı kullanmayı tercih ederdim, “sen ve ben” ayrılmaya daha müsait bir kavramdı sanki. Hiçbir işe yaramazdı yine de, bilirdim. Ayran da içmesek ayrı düşerdik elbet bir gün.

 “İle” bağlacının senle beni ayırmayacak kadar güçlü olmasını dilerdim. Sayemde epey edebi bir ayrılık oldu bizimkisi. Ben sende sen bende bir gün beni saracağını biliyorum

                                   

Aşık olmaktan korkar mı hiç insan, aşk bana ölüm gibi
Cehennemde ki bahsettiğimiz boğucu alevler misali
Ya yakarsa diye yanaşamadığım alevler
Her seferinde uzaktan izlediğim kaybettiğim sevgililerim
Yalnızlığı üzerime kalıp gibi oturtmuşum

Kaçmışım

Vazgeçmişim

Vazgeçirtmişim

Sevmişim belli etmemişim

Korkuyorum
Ebedi yalnızlığım var diye !
ama bu aşk şarkılarında aşkı yaşamama engel değil

Bir gün bir yer de yastığımla paylaştığım senin aşkını
Bulacağıma eminim

Çünkü o korkuların üstesinden bir tek sen gelebilirsin

Her kimsen

Neredeysen

Kiminleysen

Kime sonsuz aşktan bahsediyorsan

yada sende beni bir yerler şuan hayal ediyorsan

Karşılaşmak dileğiyle kalbimin korkuluğuna…