Seni İsterdim Seni

 İçimden geçenleri bir şarkıda duyunca sanki bir arkadaşım benim yerime konuşuyormuş gibi, işlediğim suçu öğretmene açıklıyormuş gibi ya da benim için annemden izin alıyormuş gibi hissediyorum. 
“Sana bütün bu olan biteni anlatmak isterdim.”
”.. ve bir yorgunluk kahvesiyle bana her şeyi anlat derdim.”

 Hiç durmadan konuşmak istediğim oluyor. Size de oluyor değil mi ? Hayatımdaki her önemsiz ayrıntıyı anlatma isteği var. Ve hayatındaki her şeyi öğrenme arzusu. İleride hiçbir işime yaramayacak bütün bilgileri hafızama kazımak istiyorum. Bir gün alakasız bir ortamda bir konu konuşulursa “Bu konuda ne düşündüğünü bilmiyorum” diye düşünmemek için elimden geleni yapmak istiyorum. Siz de istiyorsunuz değil mi ?

 İsteklerin birbirine karıştığı zamanlar oluyor. Bazen hippi gençler gibi yanımıza kıyafet almadan iki üç eşyamızı tıkıştırdığımız sırt çantamızla şehirleri dolaşalım diyorum. Sonra yaşlı çiftler gibi deniz kıyısında yanımızda keman çalarken balık yesek nasıl olur diye düşünüyorum. Halbuki ben balığı sevmiyorum bile. Sesimiz güzel mi diye düşünmeden karaoke yapmalıyız diye düşünüp beraber okuruz diye şiir kitapları satın alıyorum. Belki yabancı bir ülkeye gidip konuşamayız diye sözlüklere bakıyorum vitrinlerde uzun uzun. Sonra yüzüme vuran rüzgarla kendime geliyorum.

“Kapım çalınsın, sen ol isterdim.”

 Yalnızlık kavramını unutturan bir hayal ile oturup Orhan Veli’ye kulak veriyorum. “Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.” diyor. Orhan Veli’ye sesleniyorum. Ne zaman gelirse gelsin zaten vazgeçemeyecektin, diye. Hayalle konuşuyorum biraz. Sonra biraz gerçeğiyle. Biraz şarkılarla. Biraz da kitaplarla.

Uyuyorum sonra. Düşünerek. Hadi ama itiraf edin, bunu siz de yapıyorsunuz değil mi ?