Himym’ın son bölümünden esinlenerek demek istiyorum ki, öyle olmuyor o işler. Birini düşünmüyor taklidi yapınca ya da içinde kalan son sevgi kırıntılarını tehlikesiz görmeye devam ettikçe kalbinin kapıları kapalı kalıyor. Kimseleri sevememen soğuk kalbinden değil, kalbinde kalan son birkaç parça umuttan ileri geliyor. Söz konusu duygular olunca, öyle dalgaya gelmiyor bu işler, bu işler şaka kaldırmıyor.

Kalbin bomboş kalmadıkça, kendince birkaç kişi arasından seçimler yapmaya çalışıyorsun; “Sevgim nereye gitti?” diyosun, sevgin nereye mi gitti? Öyle seçmekle filan olmuyor bu sevme hadisesi

“Umut kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır” sözünün mantıklı geldiği bir zaman dilimi var. Ona ulaştığında biliyorsun ki, bir konuda umutsuz kalmak o konuda umut kırıntıları barındırmaktan çok daha iyidir. Bunu anladığında bir şeyler geçmeye başlıyor işte.

Hem temizlik iyidir, ferahlarsın