kimi yanında arıyorsan once icinde bulacaksın,

12 yaşında hiç bir boktan anlayamayan küçük ama bir çok yaşıtımdan gözle görülebilecek kadar özel bir insandım.Walkmanimi takar gün bitene kadar müzik dinlerdim listemin vazgeçilmezleri vardı o yıllarda HIM Slayer The Doors Slash Ozzy Osbourne Cradle of filth gibi nerde siddetli sarkılar var onları dinlerdim ama bunun yanında en sevdiğim şarkı Duman-Yürekten di saatlerce dinlerdim ve ben hep hayal ederdim aslında ben hep ağlardım çünkü ağlatırlardı,ama belli etmezdim göstermeden ağlardım ben babamın kızıydım hiç bir seyden korkmaz her şeyin üstesinden tek başıma gelirdim sanırım bugünlerim için o yıllarda yukardan bana hayata karşı hazırlık dersleri veriliyordu, aptalca amansız hastalıklara yakalandığım oldu ama teknoloji geliştikçe amansızlıklar kül oldu geçmişi ve kilomun kat kat fazlası taşıdığım yükleri unutmam imkansız , kendimi kimseyle bir tutmam belki fazla megoloman olacak ama her zaman herkesten üstünüm hayata karşı çok fazla yenildim ama asla pes etmedim yenildikçe kazanan ben oldum.

Küçük bir kız çocugu için bunalımın ne anlama geldiğini kimse bilmez.Ve ben ne zaman + bir bunalim kazanmak istesem etrafa duydugum nefretimi hep o sarkiyla püskürttüm duvarlarıma

sevdim sandım
sevildim sanırdım
sonra uyandım
sonunda ben anladım