21. yaşım

Alan dışı yaşamak enerjini çok fazla alıyor.Sokağa çıkmak için yemek yapmak için hatta okula gitmek için bile tek bir nedenin kalmıyor.Aktif olduğun online sayfalarda online bile olamıyorsun konuşmaya ve anlatmaya üşeniyorsun.Bir arkadaşım biz senin yanında mutlu oluyoruz bizimle ol,çık gez demişti.Önce çıkmak için hazırlanmaya üşeniyorsun duşunu alıp çıkıyorsun üzerine hemen sokak kokusu siniyor, kirlendiğini düşünüyorsun.Kendini kirli hissetmek seni sokaklardan ve sokakları dolduran kalabalıktan soyutluyor.Eve geri dönmek istiyorsun ama çıktın artık.Bu kez beklediğin otobüs gelmiyor.Dakikalarca bekliyorsun tam sikerler diyip eve geri dönmek istiyorsun ama o kadar bekledin artık dönemiyorsun durakta öldürdüğün vakite kıyamıyorsun.Otobüste ayakta kalıyorsun kendini 70 yaşından hallice hissediyorsun.Her şey ve herkes gözüne batıyor işte bu tam da katil olmanın taslağı aslına bakılırsa.Gözünün dönmesi.

Ruhunu ele geçirmiş temizlik ve düzen hastalığı elma gibi içinden çürümüş.Tezgahta on gündür duruyor bardaklar tabaklar ev soğuk bahenen o.Oda değiştirmiyorsun.Tuvalet refleksin bile ortadan kayboluyor.Unutuyorsun işemeyi.Bilindik davranışları yabancılaştırıyorsun kendine.Eskiden boş kaldıkça kendi kendimin fotografını çekerdim şimdi onun adına selfie koydular onu da hepiniz yapıyorsunuz diye yapmak içimden gelmiyor objektifte çıkan hallerimi kendime beğendiremez oldum.

Bir sevgilim olsun diyorum.Sinirimi stresimi ondan çıkarayım diye.Sonra bencilce geliveriyor vazgeçiyorum hemen.Seviliyorum, sevmesinler istiyorum.Beş yaş ruhum hemen kaçıyor oradan.Radyatörü üşüyüp çalıştıryorum elektrik faturası aklıma geliyor kapatıveriyorum birden sonra titriyor dizlerim ellerim oyunadığım oyunda ölüveriyorum hemen.Takılıyorum işte..

Okula gidiyorum kalabalıktan kaçıyorum sonra canım sıkılıyor yalnızlıktan.İçlerine karışıyorum ama sadece bedenim orda kalıveriyor.Muhabbetiniz hiç sarmıyor.Alnımda ne düşünüyorsam yazsın istiyorum.Dile getirmek çok yorucu ben her şeye çok üşeniyorum.Ben ne ara böyle oldum..