Birinci Acı Festivali

     

     Düzlükte yürüdüğüm yollardayım, yolumdayım.Bazen yokuş.Çok eğimli yokuş.Ucu yok.Yokuş çıkarken gündüzleri bulutlar ciğerime doluyor geceleri ise bulutların doldurduğu yeri yıldızlar kemiriyor.İçimde biriken devasa boşluğun karşılığı ile yüzleşiyorum.Hayat işte bir tarafı ne siyah ne beyaz sadece gri.Çok gri..


Pes etmiyorum mutlu kalmaktan.Mental yorgunluğum bedenime yansıdığından beri kalp yaşımı ifşa ediyor.Arka planda hep Hasretinle Yandı Gönlüm çalıyor..Hasretlerin bile kafası karışık.Sahip olduğum acıları sadece ikiye indirgedim.İşte şimdi düze indi gönlüm.Fakat dedim ya bazen çok inişli çıkışlı.Öznesi hep aynı.Afaki..

Vakit çok değerli.Herkesin vakti kendi kullanabildiği kadardır.Ben uzun bir süredir vaktimin değerli olduğu gerçeği ile yaşıyorum.Vaktimin hakettiği en iyi ödül onu kendimle baş başa bırakmak.Umursamamayı aklımın her bir köşesine kazıdım.Bir tek şeyi umursuyorum o da kalbimin üçe bir olan ağırlık merkezinde.

Dert oluyor varlığın..Oysa varlığın ile yokluğun arasındaki o ince çizgide kalmış bir ıssız garibim ben.Senin yokluğun ile garipleşmiş, hayatının vitesini boşa almış, kendini trafiğin akışına bırakan bir çaresiz.Bir çaresi olmalı ama kalbi duran birinin son sözleri bile yoktur.Kalbi duran biri şimdi burada kalbi yokmuş gibi sizlerle başa çıkmaya çalışıyor.

Anı biriktirmek tamamen bir intihar eylemidir.Yaşanmayan anıları hayalinde büyütüp biriktirmek ise acı çekerek kendini dar ağacına asmaktır.

Beni yadırgama, böyle olacağını bu kadar acıtacağını bilmezdim.Bu hayata tam bir yıl önce bile bile lades tuttum ben.Bütün dünyaya hareketsiz kalıp sadece kalp umursamama doğru ilerledim.Korkularınla yüzleşmek gibi.

Bir aydır burada koca evde bir başıma kalırken seni aşabileceğimi düşündüm.Geceleri korktuğum için günün ağarmasını bekledim tam 30 gündür bu durumu alışkanlık haline getirdim.Üst kata çıkan merdivenlere engel koydum.Kapı pervazlarında nefesimi tutup gelen tıkırtı melodilerine odaklandım.Kafamı yastığa koyduğum her gece kanımda alkol barındırdım.Sırf gözümü kapatınca düşünmeden, delirmeden uyuyabilmek için.Onun dışında en çok güneşin günü tamamlamak üzere olduğu saatleri sevdim.O batıyor ben yeniden doğuyordum.30 gün boyunca 30 acıyı da kalbimden denize attım.Bazı geceler yakamoz oldu, acıları dalgalar yuttu ardından gelen yeni bir dalga ümidim oldu..Seni götürmedi ama bir de diğer kalp sancımı.

Bir konu var artık emin olduğum.Acı öldürmüyor.Zamanla da geçmiyor bu koskoca bir yalan..Zamanla sevmek gibi.Çünkü birini tüm kalbinle sevdiğin an o ilk andır.Zaman bu durumda sadece acıtan bir birimdir.

İki hafta önce hiç bilmediğim biri güzelliğimle övünüp aynaya bakmam için rica etti.Gerçekten rica etti hem de.Aynaya bakıyorum ara ara henüz alışkanlığım olmadı.Gözlerime odaklanıyorum.Uçurum..

Her şey aynı kaldığı sürece zamanla geçen bir şey yoktur.Aksine artar! Bazı geceler öyle bir artar ki Zamanın değil şartların değiştirmediği her şeye isyan edersin.Burada mutluyum ve hayatımın temasına karargah metin çıkardım.Bu şekilde yaşadığım sürece arka fonumda kalan yalnızlık bana güç veriyor.Çünkü olması gereken bilir kişi asla benimle olmayacak.

Bir daha aynı duyguları farklı öznelerde yaşayamamak üzere kendini şartlandırmak da bile bile intihar etmekten daha acıdır.Ben senin acına alıştım ve anladım ki bazen kaderin yazdığı şartları inatla silmemek gerekiyor.İşin aslında yatan bir netlik var, kimse yerini doldurmayacak.Boş ver kelimesini sık kullanmama tek sebepsin.Sen hariç olup biten her şeyi boş veriyorum.Tanıdık, tanımadık bütün yüzlerde seni buluyorum.Asla sana sahip olup seni doyasıya izleyecek fırsatım olmayacak.Senin gibi değil kelimesini sen hariç herkese söyleyeceğim rakı masalarına meze yapıp asla benimle olmayışını anacağım.Yıllar geçecek aramıza kıtalar girecek ve ben yine sen diye denizlere aynı şarkıları bağıracağım.

Korkunç rüyalarımdan uyanırken adını yine sayıklayacağım.Ama sen asla ter içinde uyandığım gecelerden yerinden fırlayıp benim için endişelenmeyeceksin.Var olmadığın her gece kalbimden bir damla gözyaşı akıtarak uyumaya çalışacağım.Uyuyabilmek için kurduğum hayal hep aynı kalacak.Çekirdek ailemizin çocukları hep aynı yaşta.Evimiz hala mütevazi ve o sahilin kenarında..

Olsun diyorum her biten gecenin sabahında..En azından bu gece de hayalin bana sarıldı diye şükrediyorum.Ya hiç olmasaydın yalnızlığımla nasıl tutunabilirdim.

Olmayacak bir hayalin birinci yılında kendime senin hakkında radikal kararlar alamadım.Bana ulaştığını düşündüğüm her bildirimin açılışından benden daha uzağa gidiyorsun.Bu gece gibi..

Gözyaşım yüzüme dokunmadı, akıtamadım bir damlasını ve bu yüzden çok canımı yaktı.Sabahın ilk ışığında boyumu aşan suların altında tutabildiğim kadar nefesimi tutacağım.Yolumuzu birleştirmeyen kadere karşı aldığım ilk radikal karar da bu olsun!

Yazıyı youtube un otomatik aktardığı son şarkı ile veda etmek istiyorum..Tesadüf mü bilmem ama benim için çok kıymetli.Sanırım beni en iyi youtube tanıyor..