O kadar dengede duruyorum ki artık, yazı bile yazmıyorum, yani burada. Aslında başka yerlerde de, ama en çok burada. Yazmak benim için ilk başlarda okuduğum kitaplardaki gibi yaşama arzusuydu, sonra rahatlama isteği. Sonrasındaysa beni artık dinlemeyenlere ama beni görsünler, izlesinler istediklerime “Ben de varım lan, ben hala varım” diye seslenme yöntemim oldu. Hala hayatımda olan insanlara inat diye yazdığım da oldu. Ama sonra sabit kaldım.Sonra herhangi bir yere yazamayacak kadar umutsuz hissettiğim zamanlar oldu, çünkü yazmak umuttur benim için. Kendimle bağımı minimuma indirgedim, kendimle konuşmayı bıraktım, fazla mükemmel hissetmeye çalışmanın sonuçlarıydı bunlar. Çok fazla yazıp sildim, çünkü yazmak benim için “Ben iyiyim, sen umrumda değilsin” deme şekliydi. Ama bir yerden sonra yürümedi işte.
Bahar geldi sonra, bahar yorgunluğu nedir bilmiyorum inanmıyorum ama son zamanlarda varlığı var bende.Yatak döşek yan gelip yatmak istiyorum.İki ders arası 4 saat aram var eve gelip sabah yarım bıraktığım uykuma devam ediyorum.Bu okul boynuma dar ağacını dayadı arkadaşlar.
Yağlı urganım ise kendi ellerimde,
Rüyalarım var sonra bolcaa uykumun bana hem hediyesi hem zindanı.Bilinç altım zor dönemler geçiriyor onun da bir kafası var ve o kafası karışık sanırım son zamanlarda.Olmadık ilişkiler kurup olmadık ayrılık ve gözyaşlarına tutsak.
Yaz geliyor sonra, ne yapacağım bilmiyorum.Çareler çaresiz.Kafam her konuda karışık.Beynimi sayısal programlar kodlar ve formülasyonlar dışında her şeye çalıştırıyorum.Keşke yemelerden içmelerden falan süt gibi kesilsem yavaş yavaş.
Sonraların sonrasında ne var biliyor musunuz? Ben hala sevemiyorum.Sevmeyi nerede kimde unuttum onu bilmiyorum ama sevemiyorum.Herkes kendi yeni aşklarına bakarken
ben anca önümde ki tabağa bakıyorum.
Sonra iyileşince biraz, yazmaya karşı yumuşadım. Özlemişim. Ve artık yazarken tek başımayım, buraya yazmama rağmen beni okuyan kimse yok gibi geliyor. Yani beni gözleyen kimse yok. Ne demek istediğimi belki birkaç kişi anlar. Yani artık yazıp silmeme gerek yok. Ya da mükemmel görünmeye. Olduğum gibi durabilirim. Yani artık dengedeyim. Yazıp da “Ben hala iyiyim, siz olmasanız da” dememe gerek yok. Bunu diyeceğim kimse yok. Kızgın olduğum kimse yok. Kimseye inat bir şey yazmaya ihtiyacım yok.
Ayrıca iyi olduğumu birilerine duyurmaya ihtiyacım yok. Ben zaten düzgün nefes alıp yaşadığım her zamanda iyi olduğumu biliyorum.
Yaşar şarkıları gibi bir hayat diliyorum
Düşündürdün !
ReplyDelete