Robin Hood

Sen hangi yılın baharısın, sonum musun ilkim misin?

Bazen rüyalarımda beni yeşertiyorsun

Uçurtmalar doluyor kucağıma

Sen doluyorsun yıldızlı gecelerime

Bazen yapraklarım sararıyor sana

Üzerimden bulut gibi geçip gidiyorsun,

Ardından yağmurlar, fırtınalar kopuyor

Sen hangi güzün düşen yaprağısın?

Duydum,

Sen şimdi başka ruhların 'özgürlüğüsün..

Ne kadar istersem o kadar olmuyor.Ne kadar düşlesem hafızam inatla unutuyor.
Bir kaç söz okudum Ceyhun Yılmaz dan sana dair,

"Gelmeyecek birini beklemek, korur seni herkesten
  Hediyesi yalnızlık…Tabi dayanabilirsen”

Hiç gelmemişken benden gidişin var bende, sana ait.Onu sana vermek istiyorum.Yükümü hafifletmek bencilce senin üzerine silkelenmek istiyorum.İçip içip kapına kusup ardından kaçmak istiyorum.Yağmur olup yollarına yağmak istiyorum.Seninle kurduğum düşlerimi baloncuk yapıp patlatmalıyım.Senin benimle kurduğun hayalleri bir başkasıyla yaşıyorken ben senin güneşin olup dağının yamaçlarında ayamam.Bu acı fazla gerçekmiş.Daha ağır yüklerim varken bu hiç iyi gelmedi bana.Sana iyi gelen beni bitiriyordu senden habersiz.Günlük telaşlarım bile seni bana unutturmuyorken, sen nasıl olurda kendini benden bi-haber kılabiliyorsun?

Bazı duyguların insanı normalde olmadığı biri haline getirdiği gerçeği var. Bazen, elde ettiğin şeyi kaybetmemek için bambaşka biri olabiliyorsun. Bazen de elde edemediğin bir şeyi kaybetmemek için farklılaşabiliyorsun. Çok garip mesela, artık uzun uzun yazmak ve kendimi açıklamak istemiyordum. Şimdi dağılan parçalarımı toplama isteği dışında bir şey hissedemiyorum. Bölünüyorum, binbir yerden ve binbir şekilde. Seviyorum ve ölüyorum sanıyorum, vazgeçmeye çalışıyorum ve kendimi gömmeye çalıştığımı düşünüyorum. Bunların hepsi tek bir kişi için, tek bir kişi yüzünden oluyor. Aynaya bakıp da kendimi tanıyamadığım zamanlar çok olmuştu, şu an yaptıklarımı da tanıyamıyorum. Sınırım yok. Kendimi şu kapıdan çıkıp alkol komasına sokmamam için bir sebep yok. Kendimi olmadık yerlerde bulmak, kendimi üzmemek için bir sebebim yok. Çünkü normal yaşayamıyorum, hiçbir duyguyu önce hazmedip sonra kendi içimde normalleştiremiyorum, her şey ama her şey uçlarda olmalı benimleyken. Sanki her şeyi en çok ben hissediyorum ve sanki her şeyi sadece ben hissediyorum. Böyle olmamalıydı ve böyle hiç olmamalıydı, çünkü yine her şeyi abarttım, her şey yolunda giderken bari, ben iyi hissetmeliydim. Hissedemiyorum. Hiç benim bile olmamış birini kaybedeceğim diye artık kendim gibi hissedemiyorum.