Güzel bir şarkıyla duygulanıp sevdiğim insanlara sarılma arzum da geçti her şeyi geride bırakabildiğim gibi.Seni beklediğim soğuk koridorlarda beni umuda bağlayan şarkılara bir başıma sarılmaya bağımlıyım.Vazgeçmek zorunda kaldığım en büyük gerçeğim sensin ve bu zorundalık beni paramparça kelimelere sıkıştırıyor.Yokluğuna alışmak her şeye düşman olmama yetti.Yokluğun vakitsizce gelen gözyaşlarına dönüştü.Gözlerimden süzülmese bile kestiğim ümitlerimi hep çizgilerimde taşıyorum.Hadi bana bu gece bir hediye ver.En azından dağılmış cümlelerim toparlansın.Hayattan hiçbir beklentim yok fakat hala bana elini uzatman konusunda umutluyum.Oradasın biliyorum, beni bırakmadığını farketmemi istiyorsun.Belki sen de farkında değilsin yokluğunun, umarım öyledir çünkü bilirim sen çaresiz kalmayı ve beni öylece bırakmayı istemezsin.Başucumda hep gitmekten söz ederdin ama orta yaş sendromuna verip geçiştirirdim.Hissediyor muydun, hevesleniyor muydun? Dur elini bana uzatma cevabı biliyorum kalsaydın daha çok üzülecektin.Ayak bileklerin omuzlarındaki yükü taşıyamayacak kadar yorulmuştu.İnsanın isteyip de yapamadığı şeyler meğerse kalbini ne çok yoruyormuş.Kendini tüketmek de çok haklıymışsın.İçinden konuştuğun şeylere ortak olamadım özür dilerim.Biraz tutunup dayanabilseydik her şey daha iyi olur muydu? Üzerinde manasızca duran toprak gibi dümdüz. Basit kalabilir miydik?

Tek bir kurşun ile bütün geçmişini ortadan kaldırırsam kollarıma doğru filizlenir misin? İnan senden ve hayattan hiçbir şey istemiyorum.Yaşadığım her şeyi gelişinle geride bırakıp üç kişilik hayatımıza devam etmek istiyorum.Evimizin çatısı olmasa da olur, her gün aynı yemeği tek bir tabakta yemekten şikayet bile etmem, bütün güçleri terkedip saman kağıtlarından yeni bir sayfa açalım.Aç kalalım, açıkta kalalım ama siz hep iki yanımdan elimi tutun.Tutacak elleriniz bile olmasa binbir geceye şükürlerim olur, nefesinizi uyurken hissetmem yeter.Eğer memnun değilsen gittiğin yerlerden lütfen terkedip geri gel.Sana söz susup içine attıklarınla birlikte yüzleşeceğiz.

Kalbimde kocaman bir delik, sana olan tüm kıyılarımın suları tükendi.Yalnızlığım seni beklerken sekiz baharı geride bıraktı.Baharlarımda açacak çiçek kalmadı.Kasımdan kalma kurumuş son yaprak gibiyim, düşmem için son bir baharım kaldı.Hadi söyle onlara ben düşmeden seni yeniden toprağında filizlesinler ki dalına tutunabileyim.Bize yeni umutlar vermelerini söyle.Hiçbir şansımız yoksa son yaprağım için yanında yer aç kendi isteğimle karanlığına ortak olayım.