Bir kere uyuyamıyor insan.
Uyku ilaçları faydasız; herhangi bir maçı ya da ninni tadında bir belgeseli açıp düşünmeden uyumaya çalışıyorsun.
Anın tadını çıkartamıyorsun, gülümsediğini farkettiğin an ışık hızıyla o eski anına dönüp dudaklarını kapatıyorsun.
Midene garip ağrılar giriyor, derin nefes alma ihtiyacı duyuyorsun ama nefesin gri.
Pek tat vermiyor hiçbir şey, en sevdiğin tatlıyı yerken bile tadı damağında kalıyor çünkü.
Ruhsuz kalıyorsun en çok!
Sevdiğin insanlarla bile vakit geçirirken aklın ve gözün başka yerlere takılıp dalıyor.
Anı durdurup acıyı başlatıyorsun.
Oysa o saniyelerin mumla arayacağın anlık mutluluklarındı
Demek istediğim kendinden çalıyorsun, ben bu şekilde kahraman olmak istemiyorum.
No comments :
Post a Comment