Umutlu Vaka*

Her şey bitti dediğin zamanların olur,

Çok çok geriye gittiğin zamanlar da bu sıralarda sıklaşır,

Gözyaşların isyanınla savaşırken,

Geçmişin geleceğin ile karşı karşıya kalır

ve sen yine tam aradasın değil mi?

Bitti mi şimdi yoksa hala devam edebilecek ufak bir his köşede sıkışmış mı?

Kafanı en yakın bir duvara dayarsın, yastıklara bulaşmazsın

Yastıklarda şevkat bulacaksın ama senin ihtiyacın olan güçtür

Nefesin duvarın soğuk çerçevesinden tokat gibi geri yüzüne çarpar

Üzerine beton dökülmüşcesine hissizleşmek ve sabit kalmak istersin

Odalarda yüzen ışık bile seni rahatsız etmez

Pencereden giren sonbahar ayazı üşütmez

Ses ayarını sağa doğru kaydırabileceğin bir müziğe bile ihtiyacın kalmaz

Anlayacağın hiçbir koşul üzerinde iz bırakmaz

O halde bitti..

Neden bitti?

-çünkü seni mutlu eden çok az şeye sahipsin,

zavallı duygular nasıl da alenen tükeniveriyor.

Bitmesine izin vermemeliydim diye kendine kızıyorsun şimdi de

Öfke ve mutsuzluk denizinde çırpınıp duruyorsun

Durum böyleyken yüksek sesle ağlayamıyorsun da

-gerçekten çok acı, sahiden bitti galiba..

Hazır bitti diyorken, sahte mimikleri de şu köşede bırakalım

İç duyguları yansıtamamak bir süre sonra bedende kasılmalara neden oluyor.

Bittiyse dış dünyaya karşı bir ilgin kalmamış olması gerekiyor

Bitsin öyleyse..

Önce kafandakileri sonra hayallerini hepsinin ardından kendini bitirirsin 

Bitmek ile azalmak aynı şey değildir

Kendine biterken yedek bir can bırakmalısın,

Hayat bu bugün ayakların gerisin geriye gidiyorken,

Yarın kanatlanıp uçabilirsin.

Hislerin dengede kalsın

Bana güven her duygu bir gün ruhumuza lazım oluyor.

Sırf yeniden başlamak için bile tamamen bitirme

Kesip attığın şey bir ağacın dalı değil yenisi çıkmaz

Acılar da bize kazançtır, kaybettiğin her şeyin izi üzerinde kalsın

O senin gurur kefenin

Kolayca silip atabilen insanlar gerçekten kalpten kötü insanlardır

Kötü olmalarını da birine borçlu değillerdir

Kalbini katı bir şekilde tutabilmeyi herkes beceremez

Üzdüler diye üzmen tamamen bencillik tanımıdır.

Sürekli kaybediyorum diye bitirmen acizliktir

Acılarını önüne siper etmen ise seni asla bir yere getirmez, kimse sana acımaz ve üzülmez.Siperinin seni koruyacağını düşünüyorsan sen elinde gözyaşlarınla ıslanmış, sümüklü bir mendil tutuyorsun ve onlar seninle kendi aralarında alay ediyorlar.

Şimdi bir daha düşün sahiden bitti mi?

Bitmesi senin için en doğrusu mu?

Eğer hala kararlıysan ben sana bir başlık koyayım

Sen bu duruma bitti diyorsun ben de vazgeçtin

ve vazgeçebilen insanlar bu kürede hiçbir yere tutunamazlar

Sana bir sır vereyim, "bitti" dedikten hemen sonra kısa bir süre evreni dinle

Eminim sesini duyup seni olduğun yerden kaldırabilecek bir güç vardır.

Kendine ve hayata bir anlam tanı.

Bulutların hareketini bile önemse, bir sabah da uyandığında -neden diye kendini sorgulama.Bir kere de uyanınca odana sızan güneşi sorgula.Düşün bulunduğun konum için aslında o kadar kıymetlisin ki güneş bile hala sana bir umut diye doğuyor.

Son olarak görebileceğin her yere aynı şeyi yaz "DENGEDE KAL!" 

Çünkü artık iyi kalmak değil dengede ve yerli yerinde kalabilmek ruhumuzu besliyor.Ne yaparsan yap iyi kalmayı süreklilik haline getiremezsin.Çevresel etkiler sürekli yörüngende dönüyor.Dengede kalırsan şartlar ne olursa olsun en hafif şekilde bulunduğun durumu atlatabilirsin.Şimdi istersen bitti diyerek köşene çekilebilirsin ya da kendine bir söz verip kaldığın yerden devam da edebilirsin.Her insan kendi seçimini yapar, bazıları ise bu seçimlere alternatif sunar.Dengeli geceler :) !