Yolcu

Gönül mü kalıyor gönlüm mü kalıyor?

Gözlerim bakıp da görmemeye başladı, gücüm yetmiyor.Çünkü gören göz değil kalp oluyor.Bazen sıkışan ciğerlerim için 112 yi aramam gerekiyor.Fakat gönül sirenli yollardan geçmeye dayanamaz, beyin bunu biliyor ve harekete geçmiyor.

Faydası olan herhangi bir şey ortalıkta görünmüyor.Yürürken farkettiğin ne kadar gerçek varsa ya enerji veriyor ya da yerin dibine sokuyor.Göğsümün tam altında unutulmuş bir hava var.Çok kez bunu kendime söylemeye çalıştım fakat oralara pek yardımcı olamadık.Keşke sizler kadar kaygısız kalıp durum haline "gazdır kah-küh" deyip üzerine gülebilecek kadar yeni olsaydım.O vakit şöyle ifade etmek zorundayım bu bir sancı..Nedenini biliyorum ama şurada anlatırsam ilerde anlatacak bir sermayem kalmaz ve bu benim yıllarımı alır.

Ne istediğini bildiğine net bir cevap getirebilen biri olmayı çok isterdim.aslına bakarsan isteklerim net ama koşullar denk değil.Bir umut gerçekleştirebilme sinyali enerji veriyor ama gün içinde can hıraş uğraşlarına yenik düşüyorlar.

Silah sesleri susmaz, her köşede abla bir peçete diyen meleklere verilen bir liraların sonu gelmez, güneş yerini karanlığa bırakınca bütün iğrenç ve kötü şeyler gerçekleşirken, herkes bu kadar bencilken bir diğer herkes bir o kadar cennetlik mertebesinde iyi kalpliyken ve mertebeye ulaşanlar her koşulda kaybederken ben sadece bir -arada kalanım- 

Üzüldüğüm ve taşıyamadığım yükün aslında hayatın düzeni olduğunu farkettiğimden beri su akıp yanakları alenen ıslatmaktan pes etmiyor.

Alt tarafı bir sınav simgoş ağlanır mı? Diyebilen sadece ıslaklığı görebilendir.Oysa olaya hücrelerden girip baktığında -yıpranmışlık- cevabını almak çok da zor değil.

Gülüyor, mümkün olduğunca parlıyor ve kırılmalardan yansıtmalardan bütün açılarımla kaçınıyorken;Yorgunluğum sebebiyle çareyi gövdeyi alıp dağlara taşlara kaçmakta buldum.

Motivasyon olsun diye açtığım şarkılar dalgınlığıma destek vermeye başladı.İşte tam da o sırada başka bir amaç uğruna tıkladığım klasörlerden çıkan tozlu bir fotograf eskiden beni motive ederken şimdi işimden gücümden kaldırıp salya sümük ağlamama sebep olabiliyor.Anlatmaya çalışmak istemedim ama o kapının eşiğinde bu yatıyor.

Yatıyor öylece,kapalı gözler..

Duruşunun toprak beklediğini bilseydim

O fotografı ben çekerdim.

Geçen gece buradaydın sınav sabahına üç vardı...

Tut elimi diye yalvardım 
bir kaç kez söyledikten sonra inadımdan vazgeçip uyumayacağımı bildiğin için en sonunda sen de pes edip tuttun.

Bu hissi dünyanın hiçbir duygusuna değişmem!

Yine gel!

Biliyorsun sen de, bir sonraki gelişinde götür diye yalvaracağımı.

Sırf bu yüzden geldiğinde sessizce koklayıp gideceksin 
eğer ki son bir dilek hakkım varsa o da; 
seni geldiğinde tutup bırakmamaktır.

Farklı dünya hallerindeyiz.

Umarım açıklayıcı olabilmişimdir.