Dilemma

Farklı tutarsızlıklar var, üstelik tutarsızlık başlı başına bir farklılık iken! Hayatımızdan eksilmesini istediğimiz o meşguliyetleri bir anda koparıp atma lüksüne sahip olmalıydık. Özneleri koparıp atmak kolay fakat cümlelere çok fazla edat ayak bağı oluyor.Hadi biraz sayısal geçmişimizden sivrilen dil bilgilerimizi yoklayalım..

“yalnız, ama, sadece, tek...”

Ayağımıza bağ olan edatlar, en çok da tek başlarına bir anlam taşımadıkları için bize ekstra yük oluyorlar fakat hayatımıza dair anlam ilişkileri kurabilme kabiliyetleri olduklarından dolayı,

Şu dilime kolay ama yüreğime zor bir durum!!

Ama ben hayatımda hep bir bağ olsun istedim bağlaçlar gibi hayatımızda bulunan unsurları bize bağlasın, anlam ilişkisi kurmak için öge israfı yapmak oldukca can sıkıcı.

Buraya kadar yalnız onu görmeye gelmiştim.

Geldim; yalnız o benimle görüşmek istemedi.

Ben buraya yalnız geldim. 

ve ben aslında buraya yalnız bir hayat yaşamaya geldim.

ilkokulda sınıf öğretmenimizin -yalnız kelimesini karıştıran arkadaşlar için duruma "bakın yalnız kelimesi yalın olmaktan gelmekle birlikte bir yalınlık durumu belirtmektedir..Aynı şekilde -yanlış kelimesi de yanılmak sebebiyle gelen bir kelimedir.." öğretisini hiç unutmamışımdır.Bir o kadar da sevmişimdir.Çünkü hayatta sınırlı sayıda gerçekler vardır bunlardan ilk ikisi de Yalnızlık ve Yanlışlardır. 

Yukarıda yazdığım dört basit cümle aynı kelimenin etrafında kördüğüm olmuştur, yalnızlık gibi.

Buraya kadar sadece onu görmeye gelmiştim.

Geldim; ama o benimle görüşmek istemedi.

Ben buraya tek geldim.

ve ben buraya nasıl bir hayat yaşamaya geldim?

-yalnız...

Evet şimdi ben bu absürt cümleleri neden kurdum diye sorup beni yadırgıyorsunuz değil mi?

Ben de kendimi yadırgıyorum.Ama gördüğümüz, duyduğumuz ve okuduğumuz kadarına odaklıyız.

Biraz daha detaylı kalabilirsek burada benim aynı anda "sadece, ama, tek ve son olarak yalnız" olduğumu aynı şekilde sizin de bu şekilde olduğunuzu anlamanızı dilerdim.

Başlarken söylediğim gibi bazı ögeler var ve bunlar bizi karmaşaya sokuyor ve bu karmaşalıklar yüzünden anlaşılmaz ve anlayışsız oluyoruz.Fakat hayatın her sonu bir bağlacın uçurumuna çıkıyor.Cümleye fakat ile başlamam gibi...Bağlar üzerine kurulu bir düzeniz.Hayatımızı, günümüzü ve sevgimizi bir ama ile sonuçlandırmak zorunda kalıyoruz.Ne acı bir tespittir ki ama'lardan sonra söylenen hiçbir şeyin önemi yoktur.Öncesi de kocaman bir emek kaybıdır.Çok fazla ama'lara bağlı iken bir de edatlar ile uğraşmak zihni köreltip kalbi yetersizliğe doğru sürüklüyor.

Devler ile mi yaşamak mesele develer ile mi? Ne farkı var dediğinizi duyar gibiyim.Daha bir iki satır önce söyledim önce bir düşün tart öyle yargıla diye. Çok farkı var oysa...Ama bunu açmayacağım.Ama'dan sonra söylenen her şeyin hapsolduğu için.

Velhasıl her insan kendisinin efendisi olayım derken toplumun da efendisi olma derdine düşmüş.Bütün dil ve anlam bilgileri bu kaosu anlatmak için yetersiz.Efendi olmak için göğü deliyorlar kalbini delik deşik etmişler çok mu!

Bildiğim isimleri, tanıdığım ve tanıdık gelen bütün yüzleri silip yeniden yazıp çizmek isterdim.Kendi lehime değil doğanın lehine doğru.Aynı zamanda her insanın bir alternatifi olmasını dilerdim, dolly gibi nükleer transfer süreçlerine girmeye gerek kalmadan.Sonuç olarak Dolly de ölmüştü ve hayatı boyunca zavallı bir kobay olarak Edinburgh te bir enstitüde vakit geçirmek zorunda bırakıldı.Bu hikaye çok tanıdık , bize çok yakın.Bu bir alternatiflik sayılmaz o yüzden.Daha başka bir sıfatı olmalı dileğimin karşılığının! Biliyoruz ki dilekler gerçekleşmez..

Sadece, bir ama olmak için sıkıştırılmış zip dosyaları gibi yaşıyoruz.

Ne zaman çökecek bu veri tabanı?