Ardımızda birçok şeyi bırakıp belkilerle ve keşkelerle yaşamaya devam ediyoruz.Çok fazla keşkeler biriktirdik. Kaçamayıp da saklanan kediler gibi sığındık belkilerimize.Öylesine bir başımıza kaldık ki haykırsak kimse kımıldamayacak. Bazen o kadar çok umutsuz kalıyoruz ki bunun tek çaresinin "sevmek" olduğuna inanıyoruz.Kocaman bir boşluğa düşüp oradan birilerine bizi almaları için sesleniyoruz. Umutsuzluk dipsiz bir kuyu gibidir. Kime, nereye sesleniyoruz ? Birilerini sevmek, bağlı ya da bağımlı kalmak her zaman işe yaramayabilir.Çünkü sensiz mutluyken , sen yokken bir düzeni olan insanların kapısını sırf sen umutsuz,yalnız ve mutsuzsun diye çalamazsın.

Umutsuz olduğun anda yıldızlara bakmayı dene.Gökyüzünde ne çok yıldız var bak.Hepsi senin.Şimdi bir dilek tut ve kaymasını bekle.