Hiçbir zaman tamamlanamamış olmamın eksikliğini bugüne kadar yadırgamadım ve bu yazımdan sonra da yadırgamayacağım.

Kimse aynı değildir.Bu durum biyolojik olarak zaten rijit bir gerçektir.

Bir insanla anlaşabilmek için bir kaç aynı nokta olması gerektiğini düşünmüyorum ya da aynı eksenlerde kesişmemiz gerektiğini.

Tam aksine iki insan birbirinden ne kadar ayrı ve uzaksa bununla ters orantılı olarak daha iyi anlaşabilmeli.İnat, insan ilişkilerini pekiştirir.

Çünkü karşımızdaki insanla ne kadar zıt düşürsek ona karşı ikna yeteneğimizi kullanıp saatlerce diyalog içinde kalabiliriz.Hem fikir olan karakterler birbirlerine her konuda onay verip bir süre sonra ilişkilerinde tıkanırlar.

Bir taraf kırmızı diğer bir taraf ise mavi seviyorsa saatler süren tartışma sonrasında ortaya yaratıcılık ile birlikte gelen mor rengi çıkar ve mor tercih edilir.Eğer bu iki zıt düşen insan birbiri için yaratılmış tabiri caizse ruh ikizi dediğimiz yapıda olsalardı sadece kırmızıyı tercih edecekler ve hayatları boyunca her konuda tekdüze bir yaşam sürdüreceklerdi.İşte heycan kalmadı dediklerinde temeldeki sorun aslında buydu.

Mesafe ve farklılıklar bireyler içerisinde merak duygusunu sürekli olarak canlı tutar.Bir durum hali içerisinde merak duygusu varsa keşfetme isteği de vardır.

Bir takım şeyleri keşfetmek, bunun için çaba sarfetmek bütün canlılar için eğlencelidir çünkü düşündüğümüz, düşünebildiğimiz kadar varız.Hayatı, düşünerek eğlenceli hale getirmeye çalışın.Bir kere de kendinize eş değer insanlarla ilişki kurmayın mesela.Sizin hayatınıza tam aksi bir yaşam sürdüren birini sevin, onunla vakit geçirebilmek için çaba gösterin.Kendinizi yorun, emek verin, ikna edebilmek, ikna olabilmek için hırslanın.Denemeye değer.

Ben bugüne kadar kimi sevdiysem onların dünyasının plütonu oldum.Birbirimize karşı hep uzak, uzak olduğumuz kadar da anlaşılmaz.İki insan arasında ne kadar soru işareti varsa o kadar hayatta kalıyorsun.Bir keresinde pes edip artık kendi gücümde insanlarla iletişim içinde kalacağım diye kendimle sözleşmiştim.Çünkü farklı yaşam standartları olan kişilerin beni anlamadığını ve yorduğunu düşünüyordum.Mesela o her gün geziyor ya da spor yapıyorsa benim de tam aksine evde saatlerce ders çalışıp, kariyerime kafa yormam gerekiyorsa bu ilişkide ters giden bir şeyler olduğunu bir an olsun durup düşünmek bile hataymış.Çünkü hayatı benim gibi yaşayan bir insan bana hiçbir şey katmaz.Hayatım boyunca asla alternatifim olmaz diye düşündüm.Bu ilkokuldan kalan önemsiz gibi görünüp aslında çok şeyi ifade eden kesişim kümeleri gibi bir şey aslında.O çizdiğimiz venn şemasında kesişen alan her zaman dışarda kalan alanlara nazaran daha küçük kalmıştır.Kesişmeyen iki küme için söylenebilecek çok fazla söz yoktur.Farklarını tartışırız.Ben hayatım için söylenebilecek çok fazla şey olsun istemedim, istemiyorum da.Zıt düşmeyi, (+) kutupların zıttında kalıp (-) olmayı hep tercih edeceğim.

Neticesinde hayat belki bir yol olabilir,benim de yalnız kalıp ömrümün sonuna kadar yalnız yaşamam ise o yolun kenarında bir bankta oturup boş boş yola bakmak gibi bir şey kalabilir.Ama ben hep Horizons un peşinden gelmeye çalıştığı yıllar sürecek yolculuğun sonucunda kesinleşecek bir plüton olarak kalacağım.

Bilmiyorum ne zamandan beri ve hangi sebepten dolayı plüton oldum.

PLUTO