ben bu yüzden..

Yakup Kadri yalnızlığını, "Yalnızlık dinmeyen bir sızıdır" diye ifade etmişti.
Benim yıllar boyu süren ve sürecek olan yalnızlığım ise bir çeşit zehir
Boşuna aramayın bu zehirin panzehiri ya da herhangi bir tedavisi yok
Böylesi bir zehiri bana kimse aşılamadı, 
Suçlamalar yapmayın günahsız çevreme..
Yıllar boyunca tüm bedenime kendince yavaş yavaş yayıldı, 
Asla ondan şikayet etmedim
Yalnızlığım beni büyüttü
Bugün dayanabildiğim her acıyı yalnızlığıma borçluyum
Yalnızlığım beni hiçbir zaman duygusuz biri yapmadı
Duygular sadece sevgi odaklı değildir
Ben duyguların içinde büyüttüm yalnızlığımı
Şimdi ise vakti geldi, 
Yalnızlığım bütün ciğerlerime doldu
Her nefesim göğsüme tokat gibi çarpıyor
Beni buralara kadar sürükleyeceğini hiç ummazdım
Yalnızlığıma da kırgınım..

Yalnız kal-ma diyenlerim de oldu elbet..
Onlara verebilecek tek cevabım "Çok Geç.." demek oldu
Her insanın bir tercih hakkı vardır
Benim de tercihim yalnızlık oldu,

Ben elim tutulurken de,
Kucak dolusu sarılmaların içinde boğulurken de
Veda ederken de 
Yalnızdım..

Anne..
Beni kendin dahil herkesden,her şeyden çok sevdiğin
Duvarlarımı yılmadan yıkıp, aştığın
Çoğu zaman gözyaşlarına bile sebep olmama rağmen
Sırtını hiçbir zaman dönmediğin ve
Sonsuz güvendiğin için
Teşekkür ederim ama,
Teşekkür etmekten ziyade özür dilerim
Yapamadım
Senin kadar ben de seni çok sevdim
Belli edemedim,
Ben de senin için çabaladım ama
Senin gibi başarılı olamadım anne
Özür dilerim..
Yapamadım.
Hayatımın sonuna kadar ne yaparsam yapayım
Sana karşı hep borçlu kalacağım
Umarım beni affedebilirsin
Eğer yalnızlığı tercih etmiş olmasaydım
Senin bana yaşattığın mükemmel anneliği ben de 
Yarınlarıma yaşatmak isterdim
Ama bu benim yolum değil
Bunun için de özür dilerim

Baba..
Yalnızlığımın köklerini ilk seninle saldım hayatıma
Ben anneme ne kadar borçluysam
Sen de bana borçlusun, borçluydun!
Ödeyebilecek kadar vaktimiz yokmuş ama.
Kızgınım, kırgınım bu yüzden
Hem kendime hem sana
Vaktimiz varken neden vakit ayırmadık!
Varlığında nasıl geceleri gelip sevdiysen 
Yokluğunda da aynısını yapıyorsun,
Neden daha çok sarılmadım sana
Peki ya sen?
Madem gidecektin niye haftanın 3 günü vardın
4 günü telefonun ucundaydın
Varlığınla yokluğun arasına sıkışmaya hep mahkum kaldım
Tüm sorularımın cevabı sensin..
Bana yokluğu sen öğrettin
Yokluk bilen bir insandan sadece yalnızlık beklersin
Biliyorum gitmeyi sen tercih etmedin
Ama kalsaydın biz yine çok sarılmayacaktık
15 yıl iki insan için çok kısa bir süreydi
Çocuktum yaklaşmadım, düşünemedim..
Bize biraz daha zaman tanısalardı
Ben bugün yalnız değildim..
Hem sevip, hem de sevilecektim
Sevgiyi görmezden gelmeyecektim
Doyasıya..
Tadı damağımda kalmadan 
Sevmeyi o zaman ben de becerebilecektim
Ama sevmek de benim yolum değil
Özür dilerim baba..
Seni yokluğunda daha çok sevip özledim

Yalnızlığım boğazıma yapıştı
Bir yanım hala hayatta,
Diğer yanım solumu yalnız bıraktı
Sonra o yalnızlık bütün bedenime yayıldı..

Bu zehrin sorumlusu annemin beni çok sevmesi mi?
Babamın benden zamansız gidişi mi?
Eski bir sevgi mi?
Hayal kırıklığı mı?
-HİÇBİRİ!-
sebebini benden başka kimse bilmeyecek
boğazımda kördüğüm olarak kalacak

her yutkunduğumda anıyorum seni
suçlusun!
ilk fırsatta yalnızlığımın bedelini ödeyeceksin
çünkü sen sadece beni değil,
beni hayatına dahil etmek isteyen herkesi yalnız bıraktın
sen de yalnızsın
daha çok yalın kal
yalnızlığın yaz günlerinde bile seni üşütsün
benim yalnızlığım sadece bir tercih
senin ise ömür boyu ensende kalacak bir damga
döktüğüm gözyaşlarım her gece yüreğine ateş gibi düşsün!
hayatımdan çaldığın yıllarım
senin de sevdiklerinin hayatından çalsın
senden kalanlar da benim gibi sevgisiz kalsın
Uykuların yalnızlık kabuslarıyla dolsun
Benim ciğerlerime doldurduğun yalnızlığım
Senin kalbinin tüm köşelerinde sızlasın
O kalbin dilerim yıllar boyu hiç durmaz
Çünkü acıdan sürünmen tek dileğim
Bir gün bu cümlelerim karşına çıkacak 
Ve o gün bir hayatı nasıl yaktığını idrak edip
sen de kendini yakıp yalnızlık küllerinde boğulacaksın!