Lafı bile Olmaz

Yıllardır birbirine sarılıp ağlarken uyuyup kalan iki yakın arkadaşı ruhsuz kızlar için ruhsuz bedeninizle üzdünüz.

Bedeniniz bunca yıl çok hafif kalmış.

Kendinizi ve hayatı taşımaya başladığınız gün işte o bir gün geldiğinde,

biraz da siz üzülün.

biz böyle yaşamaya alıştık.

..

Devamını getireceğim biraz ağır konuşacağım için önce uyumam gerekiyor (06:00)

..

Ben geri gelene kadar Gece-Kalbe Kördüğüm dinlemeyi deneyin.Ben de dinlerken uyuyacağım.Böyle güzel ritimler çok nadir kulağa geliyor

(13:00)

Kronik bahar sendromum, uyutmuyor.Sendrom dediğime bakma aslında alerji.İnsana karşı olan değil, o uyutuyor da şu kaşınmalarım işte sendromdan kastım.Sabaha kadar o yüzden uyku tutmadı bir türlü, acıdan değil kaşıntıdan yani yanlış anlama.

Yüksek sesle dinlenilen müziğin iyi gelmeyeceği bir şey yok (biri gelip sana seslendiğinde duymadığın için dürtmese daha iyi), bir de deniz havası.

Yalnız kalmayı tercih etmeyen insanlar ne kadar özel bir duygudan bahsettiğimi anlayamaz.Kalabalık insanların beni anlamasına gerek yok.Anlaşılmak istemediğim zamanlardayım şu sıralar, kendimi kimseye inandırmak ya da ispatlamak zorunda değilim.Bu dünyanın en yorucu aktifleşme hali.Bu şekilde hareketli kalacağıma kendi hikayemde sıradan bir bulut olmayı daha çok isterim.Bulutlar yorulur mu?

Ağır konuşacakmışım..Gece öyle planlamışım en azından.


Konuşmayacağım.
Aslında bu postu uyandığımda kaldırmayı düşündüm.
Uyanınca her şey geçiyor çünkü.
Ne de olsa bugün de yazacak bir şeyler bulurdum.
Yine de yarım kalmasın bir çoğunuz okumuş ve arkasını bekliyordur.
Boşuna heveslendirmişim, özür dilerim.
Konuşmama gerek yok.
Yeniden anladım.
Beni en iyi taşıyan ve ifade eden şey sessiz tepki.

Ekstra bir şey olmadı ağır konuşacak.

Sadece olup biten şeylere iyi geceler dedim

Hayatımın son perdesini de kapattım.

Vedaları sevmem, o yüzden konuşmayacağım.

Yazmaya veda etmiyorum,

Ben yine yazacağım, gerektiğinde.

Dün gece buharlaşmak istedim

ve uyandığımda bu gerçekleşti.

Teşekkürler 3 Nisan.