"BITENE KADAR BITMEZ HAYAT, BITTI MI DE BITER AMA!"

İşte şimdi avuçlarımın arasında kalan son sevgimi de kaybettim,
Kaybetme korkusuyla terleyen avuçlarımın arasında
Sevgim, güvenim, hayatımın son parçası da yok oldu.
Oysa her şeyimi, hayallerimi, üzüntümü ve sevincimi kalan o son parça sevgim için ayakta tutuyordum
Şimdi mi?
İşte şimdi..yıkılmasın diye hayal kurmadığım yaşlarıma nihayet ulaştım.
Bir başımayım, kendi hayatım iki nefesimin arasına sıkışıp kaldı
Geleceğimi durdurdum.
Yaşıyorum ama sadece nefes alıyorum.
Bir amaç uğruna harcayacak nefesim kalmadı.
Hepsi acıdan kendini dışarı salıyor.
Hepsi endişeden ciğerlerime doluyor.
Şimdi ne yapacağım ben? sorusunu daha önce kendime hiç bu kadar çaresizce sormamıştım.
Ne yapacağım ben?
Yapacaklarım, yapabileceklerimden önce..daha kötü daha acı ne var sırada?

Hayatın bana da teselli hediyeleri vermesi gerekmiyor mu?
Bir yerden alırken, aldığı yeri yakıp kül ederken,
Diğer tarafı neden onarılmıyor?
Eskiden dış huzurum yoktu, zamanla içeriden de bir şeyler eksildi
Şimdi iç huzurum da kalmadı..

Ben bu kadar acıyı nereye kadar taşıyabilirim?

Hayatımın inişli çıkışlı olduğu günlerini arayacağım hiç aklıma gelmezdi
Zaman beni gittikce aşağı çekiyor, çıkış yolu yok.
Bütün basamakların üzerine tuzaklar kurulu..
Sadece indiğim hayatımda hareket yok,
Bu hareketsizlik kalbimde su toplamaya başladı.
Acısı çok sancılı..

Kalbimin ritmik atış grafiğini kafamda hayal edebiliyorum
Tekdüze..
Düz bir çizgi, kesikler bile yok.
Eskiden dümdüz olmak isterdim.
İşte şimdi dümdüz kaldım
Ümidim kalmadı, hiçbir güç beni şok cihazıyla bile hayata geri döndüremez