O güvenli bölgemizi terketmemek için mükemmel insanları kaçırıyoruz bazen. Ama öyle insanlar var ki, daha ne olduğunu anlamadan gardımızı indiren, aslında bomboş hissetmediğimizi hatırlatıyorlar. Peşlerine takılıp kayboluyoruz. Sonradan pişman olup olmamamız çok önemli değil, mutlu olabilmek için tekrar tekrar acı çekiyoruz.
Bazı insanlar her şeye iyi geliyorlar. Korkmaktan vazgeçip kapılarınızı açıyorsunuz, bu zamana kadar nerdeymiş ki, nasıl böyle birini tanımadım diye üzülüyorsunuz. Kendisine dair tek keşken daha önce tanımamış olman.
Iyi ki varsınlar yetmiyor.
ama bilirsiniz ki erken vazgeçişlerim vardır benim..
No comments :
Post a Comment