Dışarıdan kastım tabii ki ailenin yanında kalmamak. Aslında bütün liselilerin en büyük hayali, en çok istedikleri şey. Ama yeri geliyor insanın amına koyuyor çok afedersin.
Bi kere; hiçbir yere ait olamıyorsun, tam alıştığın zaman da aile yanına dönmen gerekiyor, bayram zart zurt olayları icin mesela.
Asla tam yerleşemiyorsun çünkü bir süre sonra gideceğini biliyorsun.
Genelde yatak ve bilgisayar dışında sahip olduğun bir şey olmuyor.
Mutlaka bir şeylerini diğer evde unutuyorsun. En toplu insan bile unutur kanımca.
Kimseye naz yapamıyorsun. Kimse seni çekmek zorunda değil çünkü.
Hasta olmak bir işkence. Kimse sana bakmıyor ve her şey olduğundan da zorlaşıyor.
Tek başına kalsan bile birilerini çekmek zorundasın. Hani bu anne baba dırdırına benzemiyor üstelik. Hele oda arkadaşın varsa, o da sevgilisiyle sorunluysa, tebrikler, sıçtın.
Hiç bilmediğin şehirde akrabalar ve birkaç arkadaş dışında yapayalnızsın.
Sana verilen parayla geçinmek zorundasın. Ben lisedeyken param bittiğinde annemi tırtıklardım mesela burda borç da istemekten hiç haz etmediğim için paramla yetinmeye çalışıyorum.
Her şeyi kendin yapmak zorundasın, sınav haftalarında ayağına kurabiye getirecek bir anne yok. Hatta senin sınavlarını sikleyen kimse yok.
İnsanlara ekstra saygı göstermek zorundasın. Onları dikkatli dinlemek zorundasın. Bu saygı da anne babaya gösterilene benzemiyor. Mesela canın istediğini yapamazsın, üstelik bunlar için özel bi alanın da olamaz. (Oda arkadaşı olanlar için konuşuyorum tabii) Bilgisayar için devamlı kulaklık kullanmak zorundasın. Uyuyan biri varsa alçak ses kullanmalısın. Oda arkadaşınla iyi geçinmek zorundasın çünkü o bir arkadaş. Yani seni ne olursa olsun sevecek 2 insandan biri değil. Seni affetmeme hakkı var.
Son olarak da özgürlük ve sorumluluk. Eger bunlarla başa çıkabilecek kadar olgun değilsen, kredi kartların sonuna kadar dolu, derslerde başarısız olmuş ağlak bir ergen olarak baba evine geri dönebilirsin. Ama bu ikisi aynı zamanda çok iyi bir şey de olabilir.
Ben şahsen zorlanıyorum ama genel olarak idare ediyorum denebilir. Bu kadar zor olduğunu ise hiç anlamamıştım kimse de bana anlatmamıştı. Yani üniversite hayatı lisede arkadaşın evinde yatıya kalmaya pek benzemiyor, benden söylemesi.
No comments :
Post a Comment