Japonların Aşk Şarkıları

Sevgi bir şeyleri görmeyi engelliyor. Ama neyse ki hemen her şey gibi geçici. Gözünün önündeki perde kalktığında, yani sevgi bittiğinde, artık yetmediğinde her şey daha net, daha objektif görünmeye başlıyor. O zaman aslında ne fedakarlıklar yapmış olduğunu fark ediyorsun. Kızıyorsun, yaptığın için kendine, yapmana neden olduğu için ona. Nasıl biri olduğunu en iyi o zaman görüyorsun, ilk sevmemeye başladığında. Çünkü ilgiyi kaybeden olduğundan da hırçın oluyor, bir nevi kendine yediremiyor. Bana bu bir çeşit zafer gibi gelmiştir her defasında. Birini her şeyden çok seviyorken, önemli tutuyorken artık öyle sevmemek. Herhangi biri olduğunu hissettirmek. Gerçi birçok kişi katlanamaz zaten. Bu yüzden de aşk nefrete çok yakındır; genelde o kadar tutkuyla bağlandığın birinden bütün sevgiyi çekince geriye bir şey kalmaz. Tamamen senden ibaret olduğunu fark edersin, kişiliğini şekillendirenin senin sevgin olduğunu. Gerçi böylesi daha iyidir belki. 

Bizi böylesine üzme potansiyeli olan, boş insanlara aşık olmasaydık sevgi bittiğinde yolumuza devam edemeyebilirdik. Sempati duyup ondan bahsetmekten hoşlanabilirdik. Neyse ki iyi insanlara asla böyle aşık olunmaz. Zaten ağzına sıçmayan birine de aşık olunmaz. Böylelikle her çekip gittiğinde daha iyi, daha sağlam biri olursun. Bir parçanı da ona bıraktığın için daha az sen olursun. Belki yaşamamızı sağlayan şey budur, kendimiz olmayı bıraktıkça daha çok uyum sağlıyoruzdur. Ama mutlu olmadığımız kesin. Sevginin bu kadar çabuk kaybolabilen bir şey olduğu sürece bizi mutlu edemeyeceği kesin.

 Sevgi süreklilik bildiren bir eylem. Bir takım sorumlulukları var. Seni seviyorum dediğin insana en basitinden, güveniyorsun. Gerçek bir sevgiden bahsediyorum. Birini kandırmak için olan cinsinden değil. Yanında olsun istiyorsun mesela, onun hakkında düşündüğün şeylerin karşılıklı olduğunu varsayıyorsun. Bunun korkunçluğu hakkında biraz fikrim var. Bunun olmadığını anladığın herhangi bir anda yaşadığın şey hayal kırıklığı değil çünkü, tamamen farklı bir şey. Hayatına devam etmeni engelleyecek bir duygu gibi. Bir şekilde eksikmişsin de hiçbir şey tamamlayamaz gibi. Ama sevgi süreklilik gösteriyor. Sınırlarını görmede yardımcı.

Böylelikle ne kadar canımız yansa da başka birini sevmeye başlayabiliyoruz zamanla. Çünkü sevginin sınırı yok. Birini gerçekten önemseyince yaptıklarının da bir sınırı yok.