Beni çok sevdiğim insanların yanından aldığınız iyi oldu, çünkü artık sevmiyordum, ben çok sevmem, sadece kızgınlığım, çekememezliğim artar. Ama ben aslında o kötü insan değilim, sadece veda etmeyi bilmem, veda etmediğim herkese kötüyüm ben- beni artık bilmeselerdi uzaktan severlerdi-, onların haberi olmaz, ama içimden çirkin bir kız olurum ben, çok yorulurum. Hala birçoklarının haberi yok ama bazen aralarından birine tokatı yapıştırmak istiyorum, diğerinin karşısında ağlamak, öbürünün gözünün önünden topuklu ayakkabılar ve bir elbiseyle geçmek.
Ama ben anlamıyorum, neden ne olursa olsun her daim duran, sabit olanım ben; vazgeçen de ben olsam vazgeçilen de, bırakan da olsam bırakılan da, sevilmeyen de olsam sevmeyen de; neden hep izleyen benim de giden onlar? Hadi ben duruyorum ama ben de gidersem kim kalır peki? Bu seyircilik hali bitmedi. Onlar aradı onlar bile vazgeçti, ben aramadım sormadım ama neden hep düşündüm?
Ben de hepiniz kadar değişmek isterdim ama hayatıma körü körüne bağlıyım. Siz değişmeseydiniz hayatlarımız ne güzel olurdu
Ama böyle bencillik olur mu?
En yakınım diyorsun ama bakıyorsun hiçte öyle değillermiş.İnsan olan en yakının arkasında hiç iş çevirir miymiş.Ben en yakınımın lafını üçüncü bir kişinin yanında asla ağzıma bile almam mesela.Bırak en yakınımı başkasının lafını bir başkasının yanında ne durumda olursam olayım açmam.Bu biraz kişilik ve prensip meselesi sanırım.Seni uykuya yatırıp senin lafını yapmak ne kadar yakınlıktır sizce? Elinde olmayan nedenlerle başına bir şeyler gelir ve sen kendini en yakınlarına emanet edersin.Fakat onlar oralı bile olmazlar.Üçüncü kişiler seninle ilgilenir senin başında beklermiş en zor anında.Öğrendim.Bendim bugüne kadar en ufak bir sırrı bile karşımdakinden duyup sonra onu en derinlere gömen.Bendim hep destek olan.Karşımda kim varsa "bak bana karşı tek olacaksan köstek değil destek ol" diyen. Ama hiçbiri kösteklik yolundan şaşmadılar.Olsun.Ailem var.
Tepki vermesem diyorsun. Sonrası çok minik bir umutsuzluk, çünkü bir tepki alamayacağını biliyorsun. Yani “eninde sonunda anlayacaktır ” demek yok, çünkü o herkes gibi değil. Bunu tek düşünen sen olacaksın demiyorum çünkü fazla dramatikleştiriyor durumu, yok öyle bir şey. Abartmaya lüzum yok ama şu an şu durumu takan tek insan sensin, o yüzden takmanın alemi yok, boş ver bir şeyler söyle. Suskunluğun faydası yok. Genel bir takmazlık bu, sana inat değil, kötü biri olduğundan da değil, herkesten farklı olduğundan. Senin bu durumla uğraşmak istediğini sanmıyorum. Ama bu takmama durumuna sahip olmak mümkün oluyor dimi? Ne bileyim sanki hep aynı.Ben de pek de takmadım aslında ama geçmişle minik bir benzerlik gördüm ve yazmak istedim.Üzüldüğümden de değil de ne bileyim. İyi biri olduğunu biliyorsun, gözlerin arıyor karşılaşmak için herhangi bir yerde, “Takmıyor işte neyi uzatıyorsun” demenin ayıp kaçacağını biliyorsun, çünkü o çok farklı. Belli bir süreye kadar bazı duyguları dondurmak, öylece içte bırakmak daha doğru muhtemelen.
No comments :
Post a Comment