“Hiç ayrılmayalım”

İki taraf da çok sevmiştir birbirini, sözler verilmiştir.

Düşünsene. Tek bir arkadaşın bile kalmamış mesela. “Olsun canım, o zaten hep yanımda olacak” deyip arkadaşlıklarını atmışsın kenara. “Hiç ayrılmayalım” lafına hiç inanmazken “Aslında neden olmasın” der olmuşsun. Planlar yapmışsın. Gitmek istediğin şehirlere onunla gitmek istemişsin. Hiç ayrılmayacağınızı sandığın için yaptıklarının çoğuna göz yummuşsun. Sana hakaret bile etmiş, susmuşsun.

Bitmiş sonra.

Tüm o güzel sözler gelir o an aklına.Ve en acısı: “Verdiğin sözleri tutmadın”

Tabii ki. Aynı nehirde iki kez yıkanılmayacağını söylemişti Herakleitos. Kimseyi bugunkü gibi sevmeyeceksin zaten. Diyelim bugün çok seviyorsun onu. Yarın onun yanına gittiğinde belki daha az belki daha çok sevecektin ama aynı değil. Yani değişecektiniz zaten

Verdiğiniz sözleri tutamadınız. Neden olduğunu söyleyeyim mi? Sabit kalamadınız. Sen değiştin. O değişti. Ya da ilişkiniz değişti. Sen değişmesen o değişecekti ya da o değişmese sen. Bir şeyler değişince sözler, sevgiler de değişti.

Hata söz vermekti.

Ben çok kızmıştım. “Hani?” ile başlayan binbeşyüz tane cümle kurmuştum en az ama nedenini çok net biliyordum. Değişmiştim. Değişmişti. Sabit kalabilmemiz için plastik olmamız gerekirdi

Keşke. Keşke sözler vereceğimize o anın tadını çıkarabilmeyi bilseymişiz. Hep aynı bokluğu yapıyoruz.

Şu ana sahip olamadan geleceğe sahip olmaya çalışıyoruz.

“Hiç ayrılmayalım” sadece bir umut cümlesidir. Hep ayrılınır