İnsanları unutma başarım sadece onları görmememe, onlarla hiç konuşmamama baglı.

Unutmak inat isi degildir.

Şanslıyım, unutmam gereken insanlar okul gibi her gün görebileceğim yerlerden olmadı.

O yüzden şaşırıyorum ya sınıftan tanıdıgınız biriyle nasıl çıkabiliyosunuz? İnsanları gözlerinin içine baka baka nasıl unutabiliyosunuz?

Benim unutma anlayışım yokluğuna alışma- beyinden yavaşça silinme- bitme şeklindeyken, her gün karşılaştığınız insanları nasıl unutabiliyosunuz?

Ama arkadaşım demişti, “Oluyo Simge, hem de öyle bi oluyo ki..” Ben de ona hak verdim,hayatta kalmamız için bizi üzen şeyleri yaşamımızdan elememiz gerek. Beynimiz buna yardımcı oluyordur. Gerçekten görmezden gelebiliyoruzdur. Aynı masaya oturup görmeyebiliyoruzdur.

Hatta belki “Bir gün karşılaşır mıyız?” ihtimali unutmaya zorlaştırabilir bile. Sonuçta “Bir gün ararsa ona bi daha beni arama diycem” deyip onun aramasının hayalini kuran insanlarız. Ama her gün gözünün önünde olunca yaşamak için alışmak zorundayız.

Sizi üzen şeyleri göz ardı edebilmeniz dileğiyle.

Velhasil

Yillardan sonra yollardan sonra yeniden yanyana onlar

http://fizy.com/#s/1aiy0p