Ben değil duygularım olgun.

Gece, gündüze doğru yol alırken duygular kabarmaya başlayıverir tıpkı denizdeki dalgalar gibi. Yalnızlık hissinin en yoğun hissedildiği dakikalardır etrafı saran karanlığın içerisinde bir başınıza o’nu düşünürken, bir çocuğun annesine sarılmak isteyişi gibi iç geçirip, bedeninizin soğukluğuna sıcaklık veren onu düşünmek. ve hızlanan kalp atışları arasında boğazınızda düğümlenen hislerin çepeçevre ruhunuzu sarış dakikaları..

Ne kadar yalnız ve çaresiz kaldığımı gofretli süt yerine kahve içtiğim zamanlarda ayırt edebiliyorum.Eminim çoğumuzda aynı çizgiler vardır. Bir yudum kahve eşliğinde pencerenizden dışarı bakarak gökyüzünü izleme ihtiyacı duyarsınız. Tüm parlaklıklarıyla geceyi aydınlatan yıldızların güzelliğine dalmışken, şehrin sessizliğe bürünmüş dakikalarında en derin çığlıklar gibi tüm hücrelerinizi saran bir serinlik sarıverir. Yüzünüzde belli belirsiz bir tebessüm oluşuverir özlemenin yoğunluğu ve güzelliğiyle.

  Konuşursunuz onunla sanki karşınızda ve sizi gözlerinizin içine bakarak dinlermişçesine.. özlem dolu dakikaların verdiği cesurlukla o’na hiç itiraf edemediğiniz en cesur sözlerinizi söyler, en güzel dokunuşlarınızı yaparsınız bir hayal içinde en gerçekliğiyle. Ilık ılık bir sıcaklık akıverir bedeninizde, sarar tüm özlem dolu dakikalara inat, sarılıverir size o’nun gibi..

kokusunu çekemediğiniz dakikalar beliriverir içinizde, gözlerinizde. birbirinin tekrarı günler birer birer tükenirken içinizde kök salmış KAZAN(A)MADAN KAYBETME HİSSİ dört koldan umarsızca sizi sarıverdiğini hissedersiniz. Mesafeler uzak, yaşanılan dakikalar farklı ve o’nu, saçlarını, tenini koklarmışçasına içinize derin derin çektiğiniz soluduğunuz hava aynı olmasa bile bilirsiniz ki saatler hep o’nu çalmaktadır. Kabullenmezsin , insanoğlu gurur yapar rededersin ama için gider hazmedemezsin. (-ben bizi unutmam gitmek yakışmaz bana , yolcuyuz hayatta sen gel otur yanıma) Dalıp gidersiniz gözlerini görebildiğiniz uzaklara mesafe dinlemeksizin.. buğulu gözlerle etrafınızı izlerken yanaklarınızdan akıp giden bir kaç gözyaşı damlasının sıcaklığında bulursunuz o’nu ve onun size verdiği dokunuşları.

Onunlayken hissedemediğin bütün tutkuları onsuzken acı içinde kıvranarak sabahı bulana dek hissedersin. O diye SIMSIKI sarıldığın yastıkların buruşukluğu anlatır içinde ki acıyı.

şehrin tüm gürültücü seslerine kapanır kulaklarınız. kulaklığını takıp huzur buldugunu düşündüğün salt mantık bile birden yok olur hayatından. Kapanırsın herşeye her söze.. Zaman ve siz.. zaman ve zaman içinde yalnızlığınızı paylaşan özlem dolu dakikalarla birlikte kaybolan siz.. özlemin verdiği acıtan ama bir o kadar güzel olan dopdolu bir boşluk içinde baktığı ve hissettiği her şeyde onu bulan dakikalara yolculuk edersiniz.

ve anlıyorum ki özlemlemek insana yaşadığını hatırlatır,ilk defa düşmeden bir yerlerimin bir şekilde kanadığını hissettim. Deliyim ya ben inatla ısrarla özlemek istiyorum.. Ve özleyeceğimi bile bile her yeni güne uyanmak.. Tek tesellisi senin varlığın-mış. Varlığın yokmuş. yani aslında bir varmış bir yokmuş. Gözümü her kapattığımda ellerimden kayıp gidecekmiş gibi olan seni var edemediğimden işte sırf bu yüzden herşeyin sorumlusu benim..