İnsanlar gitmez, sen kalırsın

Yine ben..
    Zor seyler gelecek başına. 18 de olsan 48 de, çook zor günler gelecek. Bazı geceler bitmeyecek mesela,  güneş sabahı sana getirmeyecek. Gün, aydın olmayacak bazen. Yıldızlar tutacak seni, kimi zaman içlerine bile çekecekler.Hele bir de mevsimlerden kışsa yıldızlar bile göstermeyecekler kendilerini. Sevdiklerin uzaklaşacak senden. Güvendiklerin kaçacaklar. Seni artık “sen” olduğun için sevmediklerini göreceksin. Sesin çıkmayacak ama, içinde hissedeceksin. Bazen çığlıklar atmak isteyeceksin, bitsin artık diye. Atamayacaksın. Ne çığlık atabileceksin, ne de içine atacaksın. Yutkunmaya çalıştıkların bir balgam gibi takılacak boğazına. Hatta bazen yemek bile yiyemeyeceksin. Zehir olacak günlerin. Ayların belki de. çok zor anlar yaşamak zorunda kalacaksın. Kimi zaman yakınlarını, bazen sahip olduklarını, fakat en cok kendini kaybedeceksin. Tek başınalığı anlayacaksın. Seni dinleyenler olacak, ama asla sesini duymayacaklar. Duyuramadığından değil, istemediklerinden duymayacaklar seni. İhtiyaçtandır, sen anlatacaksın yine de. Onlar sana anladıklarını söyleyecekler. Arkalarını dönüp gittiklerinde akıllarına bile gelmeyeceksin ama. Rol yapacaksın herkese, tıpkı onların sana yaptığı gibi. Öyle akıp gidecek zaman.
   Sonra biri çıkacak karşına. Seninle aynı şehirde, aynı çatı altında, aynı şeyleri paylaşan biri. İste bir tek o anlayacak seni. Annendir belki, belki abin. Arkadaşındır ya da. Biri olacak iste. Tutacak elinden senin, kaldıracak. Kaldıramasa bile düşecek seninle birlikte. O düşüş onu acıtmayacak ama, birlikte olduğunuzu bildiği için. Tutunacaksın ona, o da sana. O senin anlattıklarını dinleyerek tanımayacak seni, yaşayarak tanıyacak. Acılarını azaltarak, mutluluğunu çoğaltarak tanıyacak. Seni yaşayacak. İste o zaman anlayacaksın bir şekilde biteceğini. O zor zamanın bir şekilde, bir gün geçeceğini, sonunda hala umut olduğunu anlayacaksın. Güç alacaksın ondan, onun senden aldığı gibi. Sabah belki “ne kotu bir gün” diye uyanacaksınız birlikte. Ama uyanacaksınız iste, hemde birlikte.
Sen farkında varmayacaksın ama geçecek. Birbirinize ilaç olacaksınız ve ayağa kalktığınız an, iste o an her şey bitecek. “Mutluluk” nedir anlayacaksın. Anlayacaksınız.


Ama ben bu yazıyı böyle bitirmeyeceğim.

Tam mutluluğu avuçlarına almışken o da gidecek ya da sen onu göndereceksin. ve yine herşey en başa dönecek. dedim ya hayat bu insan acıları ve yalnızlığı çeker. mesela pollyannacılık oynamadan pollyannanın milenyum versiyonu olan beni bile son zamanlarda karamsarlığa itti.

İnsanlar gider..

eski beni geri getireceğim.burada komiklikler şakalar yeniden yerini alacak. ben yeniden yalnız başıma dimdik ayakta kalacağım. yemnediyom bunu yapcam ben. bir'az sabret..