Sahiden mi hiç aklınıza gelmedim.Bazı koşullarda aile ve çok yakın dost olmanın önemi yokmuş meğerse.Hiç mi aklınıza gelmedim gerçekten, gün içinde ben sizi düşünürken günlerce sesim çıkmadı ve hiç mi endişelenmediniz.Öyleyse sizde endişe bırakacak yerim kalmamış."Ne de olsa nefes alıyorum ve yaşıyorum" değil mi? Yaşam belirtisi vermek sadece hayatta kalmak değildir.Yalnız kalmayı sevdiğimi biliyor olabilirsiniz fakat bugüne kadar her planda sırf sizin hatrınıza, size verdiğim büyük değerlerden dolayı dahil olup o an şartlar ne olursa olsun yanınızda olan beni dört duvara sıkıştığım günlerde geri çevirdiniz.İlla ne olduğunu söylemem mi gerekiyordu? Hayır bunu yapmam beni bilirsiniz.

Demek ki biz boşuna arkadaş olduk, aile olduk ve boşuna sözler verdik birbirimize karşı.Sahiden bak boşuna mı o kadar şey paylaştık, sıkıntılar yaşadığımda belli etmeyip sadece konuşmamayı tercih ettim diye mi sorgulamaz oldunuz? Bir durup düşünün allah aşkına! Avaz avaz günlerdir sudan bahanelerle kendimi güçlü hissettirmek için size aktif bir şekilde seçeneklerde bulunuyorum sırf kafam dağılsın diye.Çünkü buna gerçekten su kadar ihtiyacım vardı, var! Farkedilir değilmişim pekala öyle olsun.Aklım doğruyu yine bir şekilde buldu.

Unutmadan,  yeni insanlar tanıdık karşılıklı.Elbette yenisiyle de vakit geçirmek bakidir fakat yeni, beni sizde üçüncü-dördüncü plana atacak kadar mı değerliydi.Anladım ki bir kere dönüp bakacağınız, merak edeceğiniz bir yerde olmamışım, olamamışım.Suç bende elbet hiçbir zaman başka bir hayatta yer edinmek istemedim.Kalpten çok sevdim, içten içe değer verip çoğu zaman sizin için siz farketmeden kendimi parçaladım.Bu da benim yaşam kalitem işte, karşılıksız.Gün yeniden doğup başladığında diğer günlerde olduğum gibi ihtiyaçsız uyanmam mümkün değildi, bunu da sizin anlamanız gerekirdi.

Olsun ama yine de olsun.
En iyisi mi?
Aile-Dost ayrımı yapmadan aranızdan çekilmek.
İnanın böylesi beni hiç yıpratmayacak.
Olur da okuyup bir ben olduğumun farkına varırsanız(ki sanmıyorum, gerçekten hayatımda olan insanlar bu sayfaya uğramaz), arayıp ulaşmak istediğinizde uçak modunda bile değil tamamen kapatıp dolabın içine fırlattığım bir telefonum var.Bir çok hesabımı kapattım, aktif kalanları da hiç güvenmediğim birinden ricada bulunup şifremi değiştirip ben isteyene kadar vermemesini söyledim.Hepinizden daha çok yardımcı oldu.

Her şeye rağmen hayattayım.

Elbette her gün bir şey daha bitecek ki yenisi başlasın

Fakat hiçbir zaman giderek azalmayacak biten şeyler

çünkü acıların bağıl acılardır

ve her yeni bir acı, bir önce yaşadığın acıyı ikiye katlayacak