"Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak"
Bugün de yıllardır aynı şekilde olduğu gibi her şeyi bir başıma hallettim ya da halletmeye çalıştım.Güçlü kalabildiğim, gücüm yetebildiği kadar.O güçler, benim ve manevi her yoğunluğun üstesinden gelebiliyor bir şekilde fakat bir süre sonra kendi başıma toparlayıp taşıyacağım koliler bardaktan taşacak suyun ilk damlası olacak gibi.Mesele yapmazdım sadece yorgunum.Yaptığım ve üstesinden gelmek zorunda olduğum şeylerden kaçıp kurtulmak ve sadece bir ağacın gölgesine uzanıp dümdüz yatmak istiyorum.Aylak sürünün aylak ve kaygısız çobanı gibi.
"Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet"
Kendi adıma onurlanmak isterdim fakat biraz ağır gelmeye başlamadı mı sence de? Bilmiyorum, bilmek de istemiyorum.Belki de mühim olan bir şey yoktur ve sadece hayata karşı çok alıngan olmaya başlamışımdır.
evet hayat, sana çok alınıyorum.
beni binlerce parçaya bölüyorsun!
"Bekliyorum!
Hadi gelin üstüme korkmuyorum"
Burada da hiç merak etmeyeceğiniz fotoğraflar paylaşıyorum
No comments :
Post a Comment