Hep aynı sahne

İkimizden biri giderse.
Özleyeceğim.
Ve bütün kıyafetlerimi atacağım.
Nasıl olsa güzel görünmeme gerek kalmayacak.
Saçlarım yağlanacak, burnum akacak, üstüm hep leke olacak.
Umursamayacağım.
Ya zayıflayacağım ya da kilo alacağım.
Hasta olacağım.
Sonra konuşmalarımızı okuyup biraz daha öleceğim.
Annem gelecek ardından, biliyorum.
“Ne oldu?” diyecek.
Kafamı göğüsüne yaslayıp hıçkırarak ağlayacağım.
O da ağlayacak.
Biraz konuştuktan sonra yatağıma götürecek beni.
Ve en kötü kısım başlayacak.
Çünkü birlikte uyuyamayacağız.
Hayal ettiğim senle ben asla olmayacak
Hangi rüyam gerçek oldu ki sen olasın
Sabah kalktığımda burnumun tam ucundayken,
“Kalk la” diyen bir sevgilim olmayacak.
Çünkü bunu yapabilecek tek insan sendin
Ben “Hala uykum var la” dediğim zaman karşımda gülümseyen,
Kahvaltı ederken beni izleyen biri de olmayacak.
İddiaa kuponu doldururken benim varlıgımı unutan
Arkadaşlarıyla Pes atarken aklına dahi gelmeyişlerimi sevebilirdim

O yüzden hiç uyumayacağım.
Ve izler hep benimle kalacak.
Nereye gidersem gideyim.
Hepsi.
Benimle kalacak.
Sen.
Benimle kalacaksın.