Dört yıl oldu sen bu kapıdan çıkıp gideli ve ben hala her gün gelecekmişcesine inatla yaşıyorum bırakıp gittiğin bu odalarda.Geleceğin yok elbette, alışkanlık işte.Sensizlik aldı başını gidiyor , her geçen saniye büyüyor gidişin.
Sen yıllar önce bu gece benden gittin babam ! Sen zaten hep ben uyurken gittin, giderken ardından çığırarak ağladığım için.Veda etmeden gittin, vurdumduymazlığımın kurbanı ettin beni.
Benden gideceğini bilseydim duygusuz doktorlar seni bana göstermeselerde hastanenin o donuk koridorlarında bekler, bir an olsun ayrılmazdım.Ben ise kalkmış tüm gün müziğin her notasında kaybolurdum odanın içinde, antremana gider her zaman ki neşemi insanlara saçıp ter atardım.Öleceğini seni bir daha göremeyeceğim aklımın uçlarına değseydi gece gündüz beni sensiz bırakmaman için tüm kalbimle dualar ederdim.Ah bu sorumsuzluğum beni nasıl yıpratıyor bi bilsen !
Oturdum senin koltuğuna boş boş dolandırıyorum yaşlı gözlerimi.Bıraktığın gibi değil hiçbir şey.Kadın eli işte sıkıldıkça değiştiriyor annem.Bana kalsa elinin değdiği her yeri karantinaya alırdım kokunu unuttum baba ! Sen bu koltukta oturup eline kalemi alır saatlerce bulmaca doldururdun.Gel gör ki ben aldım kalemi elime senin yokluğunu dolduruyorum kıyıda köşede bulduğum yıpranmış boş sayfalara.Yalnızlığın sefası yok ki sürülsün..
Göbeğine kafamı koyup saatlerce çizgi film izleyebileceğim kimse yok zaten artık kimse benimle çizgi film izlemek istemiyor fanatik aslanım.Evde çalan telefonlara kapılara bakmıyorum.Bazı zamanlar dalgınlığıma geliyor babam geldi diye koşup açıyorum patlayan gözlerle sonra bir başkasını görünce o an seni mezarından çıkartıp o geleni sokmak istiyorum oraya.Sırf sen bana gittiğin yerlerden gelirsin diye sensizliğe doymuş rolü yapıyorum.Hala eskisi gibi uyu halindeyken bile gülüyorum ama bir türlü buğulanmış gözlerimden arınamıyorum.Eskiden annem istediğimi yapmayınca hemen gizlice telefona koşar sana ağlar sitem ederdim.Ben şimdi kime sitem ediyorum hiç sordun mu kendine.Attım kendimi suyu çekilmiş bir kuyunun dibine.
Haber sal bu gece meleklerle , bana bir umut bir güç gönder.Yıkığım bugün ! Ya da sen kalk gel yattığın yerden bir nefesini hissedeyim.Elinin elime bıraktığı o sıcaklığı kavrayışı unuttum gel bir tut sonra yeniden gidersin.
Canımın acısını bir bana bırakma,ORTAK OL.
Düşmüşüm bulutlardan okyanusun ortasına ne yana baksam bu yalnızlığın sonu yok.Bağırışlarım içime akıyor duyan yok, yuttuğum sularda boğuluyorum kim farketsin bu uçsuzlukta.Senin bir defa gidişin beni her gün öldürüyor baba.Seni gittiğin yerlerde rahatta bırakmak için vicdanımla işbirliği halindeyim.Biliyorum sende bu yaşa gelmiş kızının her anında yanında olmak isterdin, beni kimseye emanet etmez paylaşmazsın sen.Bilirsin beni çıt kırıldım, hop oturdum hop ağladım hallerimi.Merak etme ama ben beni kimseye emanet etmedim.Bi başıma dimdik ayakta duruyorum yokluğunun gölgesine sığınarak.Sen rahat ol diye varım, rahatını bozacak olursam yerimi kendime dar ederim.
İyi şeyler oluyor hayatımda ,MUTSUZ SANMA BENİ AMA MUTLUDA DEĞİLİM Kİ..
Kötü giden bir durum yok bir tek sen eksiksin hepsi bu.
Yinede ben seni yaşatıyorum.
Son zamanlarda hep kaçtığım Aşk'a koşuyorum.Bir yıldızım yok ama o her kimse gelecek eminim.Onun huzuru var bu yaşlanmamış ruhumda.O gelsin, seninle olup biten canımı acıtan herşeyi rafa kaldıracak.Gözümden yaş geldiği an silecek, senide bu durum mutlu edecek.İki acemi olan bizi yukardan güle güle izleyeceksin.
Biliyorum acılar insanların en zayıf halinde üşüşür başına, yalnızlıkta.
Her yıl dönümünde kendime bir şeyler katıyorum.Bu yılda yalnız kalışlarımı, değer verenlerden kaçışlarımı yok ediyorum.Onu seviyorum baba.Söylerken utanmıyorum içimde huzuru yakalıyorum.Bu seni mutlu edecek.Seni çok seviyorum hala ilk dokunuşunda bağlandığım gibi bağlıyım sana.Bütün dualarımla ve kalbimle her an başımın üstünde kalbimin tam ortasındasın.Buluşacağımız günden bir yıl daha eksildi sadece.Sevinç gözyaşları diyelim.
Elimi tutmaya, inancım olmaya ve birlikte beni sana layık büyütmeye devam edelim.
Biriciğin.
No comments :
Post a Comment