Bir sevgilim olsun istiyorum; ama sadece sevgilim olmasın. Yeri geldiğinde abi diyebileyim ona, yeri geldiğinde baba, yeri geldiğinde oğlum, yeri geldiğinde en yakın arkadaşım.Benim bir abiye ihtiyacım var aslında. Yol göstersin istiyorum..

  Sadece baş başa değil, arkadaşlarımızla buluştuğumuzda biraz geçtikten sonra beni o ortamdan kaçırmak istesin mesela, kaçamak bakışlar atsın, konuşurken gözlerimin içine kaysın gözleri, bana takılsın ortamda sinir etsin deli etsin. Sonra yanıma gelip tek kolu atsın omzuma, çeksin kendine ”şaka yaptım” desin gözlerinin içi gülerek. Sonra sadece bir yerde oturup, bir şeyler içmeyelim, hiç sinemaya gitmeyelim. Kartopu oynayalım parmaklarımız soğuktan uyuşana kadar, kahkaha atalım yağan karların altında, yağmurda yürüyelim, koşalım. Yağmurda kovalasın beni. Ben onu ittireyim yere düşşün sonra kıyamayıp kaldırmak istediğimde elimden çekip bu sefer o düşürsün beni. Sonra bıkana kadar öpsün, nefes aldırmadan. İç çamaşırlarımıza kadar ıslanalım. Maçlarına gideyim, izleyeyim onu. Beni gördükçe hızlansın. Attığı sayıları bana yollasın.
  
 Hep değil, şımartsın arada bir arkadaşlarımızın yanında. Ben ağlayınca dursun dünya onun için. Ellerim titreyerek ”kötüyüm” diye mesaj attığımda sadece ”noldu?” demesin, normal biri gibi. Arasın, dinlesin.Hatta koşup gelsin. Yanında ağladığımda susturmasın, ağlayıp rahatlamamı sağlasın. Onunlayken dursun zaman.Durdurayım zamanı.Oyun oynayalım, muhtemelen bana fark atar her defasında sırf üzülmeyeyim diye kendi kalesine gol atsın. Gıcık olsun sinir etsin mesela belirli bi kalıbı olsun o kalıbı benimle doldursun.


  Utanma, çekinme olmasın. ”Yoruldum” dediğimde hop diye kucağına alsın sokağın ortasında. Ben ağır geliyorsam onu alayım kucağıma.”Bırak biri görecek” dediğimde gülüp ”Görmeeeez” desin. Serseri deyi gülelim birbirimize..Sonra zorla iniyim kucağından. Yine gülsün o sıcacık gülüşüyle ısıtsın içimi. Sonra öğlen uyuyalım aynı yatakta o düz yatsın, ben sarılayım ona. Baksın, gülsün yine hayaller kuralım. Sonra sırf bir erkekle konuştum diye bağırsın saatlerce kızsın ama parçalayıp atmasın. Onu kızdırdığımda kolumdan tutup gidiyoruz diyebilsin. Sahiplensin, benimsesin beni. Ayrı olan bir şey olmasın hayatımızda, ayrı ayrı 2 vücut ama tek bir ruh olalım. O telefonunu çantamda unutsun. Günlerce bende kalsın, ona öyle güveneyim ki bir kere açıp bakmak gelmesin içimden. Hayatındaki diğer kızlardan ayrı olduğumu hissettirsin bana. Ona yaklaşan bir kıza ”benim güzel bir sevgilim var ve ben ona aşığım” diyebilsin. Ben varken kimseye ihtiyaç duyamasın. E böyle olunca trip, kapris, küsmeler azalsın ve benden sıkılmasın hiçbir zaman. Sıkılıyorsak eğer sıkıldım git biraz bensiz arkadaşlarınla takıl diyebilelim. Büyük bir güven olsun. Her zaman sadık kalsın. Birbirimize yalan söylemeyeceğimize söz verelim. Diğerleri gibi evlilik hayalleri kurmayalım anı yaşayalım. 
 Evcilik oynayalım. Kendimize göre nikah masasında ”eveeet” diye haykıralım. Herkes bizim gibi biz herkes gibi olmayalım . Vurup vurup yıkılmayalım . Çocuk kalalım. Ortak yönlerimiz olmasın birbirimizden yeni şeyler öğrenelim. Ben Ice Age seviyorken o Fight Club ı seviyorsa bu ilişkide bir terslik yok tamda olması gerektiği gibiyiz. Tartışalım saatlerce .  


Bir gün bir açıyım gözlerimi, yıllardır hayal ettiğimiz ev, eşyalar.. O uyuyor, ben düşünüyorum. Açsın gözlerini baksın bana. Gözlerimi gözlerine dikip ”Bak yıllardır hayalini kurduğumuz evdeyiz ve o anlardan birini yaşıyoruz” diyip öpmekle öpmemek arası değdireyim dudaklarımı. Evlenen ve orta yaş grubuna girmiş 2 evli çift gibi olmayalım hiçbir zaman. Hep çocuk kalalım. Her sabah işe giderken öpsün beni. Ben uyansam da uyanmamış gibi yapıyım, gözlerim kapalı gülümseyeyim. O giyinirken bakıyım, döndüğünde kapatayım gözlerimi. Anlasın gelip gıdıklasın beni. Sonra yolculıyım her sabah onu. Ona yemekler yapıyım. İlk zamanlar beğenmese bile ”çok güzel olmuş” diyebilsin. Evin içinde kovalasın beni. Banyodan saatlerce çıkmasın, ben de ona kızıyım sürdüğüm kremlere, yaptığım maskelere, aldığım kıyafetlere laf edip dursun. Ben sadece gülüp geçeyim. Evimizi boyayalım beraber. Birbirimize sıçratalım boyaları. Kavga ederken bile yükselmesin ses tonları, hayatım diyerek kavga edelim. Sonra, bir gün aramıza girebilecek tek şey; elleri, ayakları, minicik bir kız çocuğu olsun. Biz babamızı bekleyelim her gün. Baba işten dönsün kahkahalar atsın, bizim minik babayı görünce, sonra erkek çocuk diye tuttursun. Bir tanede yakışıklı oğlumuz olsun. Biz kızımla cipsleri koyarken, oğlumla babası maç izlesin, önlerinden geçtiğimde bize kızsın. Sonra çocuklarımız büyüsün, gitsinler.. Biz yine ”biz” olarak kalalım.. Yaşlanalım, unutalım her şeyi. Ama hiç olduğumuzu asla, birbirimizi asla.. Nasıl evliliğin 1. yılında el eleysek 41. yılında da el ele olalım. Sonra birimizden biri vefat etsin, diğeri de ardından.. 


  Anlatmak istediğim ölüm bile ayıramasın bizi.


                                                                                                           Simge Ayfer.