Ayrılık, adı üstünde ayrı olma halidir.

Hep söylerim, birinin tam şu an naptığını tahmin etmeye çalışmıyorsanız artık unutmuş sayılıyorsunuz. “Bugün 5 Ağustos gecesi, ne yapıyor olabilir? Arkadaşlarıyla mıdır, sevgilisiyle mi? Belki evde televizyon izliyordur, belki de tatildedir”

Çünkü eskiden öyle olmazdı. Bir Eylül sabahı okulunuza ulaştığınız sırada “Acaba okula geç kaldı mı” diye düşünüyordunuz, bir Haziran öğleden sonrasında sınavının iyi geçip geçmediğini merak ediyordunuz, doğum günü akşamında nerede olabileceğini, kimin ona ne hediye aldığını, kime sarıldığını gözünüzün önüne getirmeye çalışıyordunuz.

Hep söylerim arkadaşlarıma, birini kendinizle kıyaslamayı bıraktığınızı anladığınızda onu unutmuş buluyordunuz kendinizi. Ama eskiden öyle olmuyordu. Onun sevgilisi varken sizin yoksa, dünyanın en çirkin insanı gibi hissediyordunuz kendinizi; hemen siz de bir sevgili ediniveriyordunuz. Onun gittiği konsere gidememenin acısını çekiyordunuz, onun sizden sonra izlemeye başladığı diziyi sevmeye çalışıyordunuz.

Hep düşünmüşümdür, bir aşk filminde duygusal bir öpüşme sahnesi gördüğünüzde kişilerin yerini eski sevgiliniz ve yeni sevgilisiyle değiştirip kahrolmaktan vazgeçtiyseniz unutmuş oluyordunuz onu. Eskiden kahroluyordunuz. Yolda sarılanları görünce onun artık başkasına o kadar sıkı sarılıyor olma ihtimali nasıl da delirtiyordu sizi.

Peki neden kıyaslıyorsunuz kendinizi onunla? Peh. Neden mi? Eskiden böyle olmuyordu da ondan. Hiç düşünmeniz gerekmiyordu. Yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmiyordu, nerede olduğunu ne yaptığını biliyordunuz. Onunla aynı yerde olup aynı soluğu alıyordunuz. Biraz özlediniz mi telefonun ucunda oluyordu, sesini duyunca yüreğinize su serpiliyordu. Aşk filmlerini izlediğinizde koşup ona sımsıkı sarılasınız geliyordu. Uyanınca size mesaj atıyordu, geç kalıp kalmadığınızı biliyordunuz

Eskiden öyle olmuyordu, çok fazla şeyiniz aynıydı, sonra her şeyinizi ayrı buldunuz. (Ya ne olacaktı, adı üstünde ayrı-lmak değil mi?)

Hep söylerim, birini artık kendinizle kıyaslamadığınızda unutmuş sayılıyorsunuz. Hadi dürüst olalım, bazılarını unutmuyordunuz. Onları hatırlamak sizi yalnız hissettiğinizde birazcık mutlu hissettiriyordu.

Yani demek istiyordum ki, artık tamamen ayrılmış sayılıyorsunuz, iki ayrı insanın kıyaslanamayacak kadar farklı yaşamlara sahip olabileceğini idrak ettiğinizde.O saçma yarıştan sonra içinizi boşalmış buluyorsunuz. İşte o vakit, tamamlanmış bir ayrı-lığınız oluyor.

Ayrılık, adı üstünde ayrı olma halidir.