Gece-gündüz eşitliği sadece ekinokslarda olur

İnsanların gecelerini mahvetmemelisiniz. Gündüzleri trafik olur, şehrin kalabalığı, gürültüsü vardır. Kalp ağrısı daha az duyulur. Ama geceleri sessizlik vardır. Karanlık vardır. Geceleri her şey gerçektir. Gündüzün gürültüsünde duyulmayan ne varsa duyulur. Kalbin sesi en fazla geceleri dinlenir.

Ama geceleri öyle olmaz. Gündüz okuduğunuz bir “İnsanların gecelerini sikmemelisiniz” cümlesi size o kadar çok şey hissettirmez, boş görünür. Cümleler gece yankılanır beyinlerde. Uyuyamazken, günün muhakemesini yaparken, yalnızken. İnsanları geceleri terk etmemeli, onlar uyumadan önce onlara kötü şeyler söylememelisiniz. “Ha bir de unutmadan, şu vardı. Hadi şimdi uyu” İnsanları günün akışında, kendilerini teselli etme şansları daha yüksekken terk etmelisiniz.

Gecelerinin içine sıçmamalısınız insanların, çünkü uyku en temel ihtiyaçtır ve kimsenin uykusunu elinen almaya hakkınız yoktur.

O gece geçtiğinde size çok kötü olmadıklarını söylerler ama kendileri bile unuturlar nasıl berbat bir gece geçirdiklerini. Uyunamayan gece içinden çıkılamayan bir şey gibidir. İçinden çıkınca unutulur ama sıçmışsınızdır bir kere. İnsanların içinde derin bir yara açmışsınızdır bir kere.

İnsanlar sizi onları bıraktığınız gece unutmaz, bir gündüz vakti, hiç farkında değilken unuturlar ama o gece yaşanmıştır bir kere.

Gece-gündüz sadece ekinokslarda eşit olur. Başka her vakitte birbirlerinden farklıdırlar.