o seni hiç ‘o şekilde’ sev(e)miyor

Bazılarını hiç  ‘o türlü’ sevmek istemiyorsun. Bildiğin düz şekliyle kalsın hayatında. Heyecanlanma yanında. Beraber süt için, kokoreç yiyin, dalga geçin televizyondaki adamla. Okuldan çıktığında onu ziyarete git, arkadaşlarıyla otur bir nargile kafede. Onun yanına oturamadın diye mızmızlık yapma onlara.Eski sevgilini anlat.

Bazılarını hiç  ‘öyle’ sevmek istemiyorsun. Daha fazlasını beklememeyi diliyorsun. Onunla konuşmadan bir günün geçmesin, mesaj atsın. Otobüste görüp çok beğendiği kızı sana anlatsın. Evi değil de arka bahçesi ol, her şeyinden haberdar ol. Elinden tutma da bileğinden tutuver sen de canım. Beraber mizah dergisi okuyun. Kitapçılara gidin.

Hiç ‘o şekilde’ sevmek istemiyorsun, böylesi daha iyi, böylesi daha kalıcı, öylesi yok. Seni otobüsüne kadar bırakıyor, ama radyoyu açar açmaz karşına daha neşeli bir şarkı çıksaydı duygusallık bulmayacaktın bunda. Küçücük olayların kurbanı oluyorsun. Sen aslında onu hiç sevmeyecektin, çünkü seversen uzak kalacaktın, uzak kalırsan özleyecektin.

Özlersen demagoji yapacaktın.

O şarkı çıkmayacaktı radyoyu açtığında, suratından o şapşal gülümsemeyi silecektin. Derslerini ekmeyecektin. En yakın arkadaşını dinleyecektin, o haklıydı. Tehlikeli sularda dolanmayacaktın piç. Kıta sahanlığını geçmeyecektin.

Bazılarını hiç sevmemek istiyorsun, iki sevginin arasında sıkışıyorsun. Hangi ‘türlü’sü seni, sizi mutlu eder; bulamıyorsun çözüm. Her türünden vazgeçiyorsun. Sıçıyorsun işin içine. Hep yanımda kalsın içgüdüsüyle aşık oluyorsun, terk ediyorsun sonra. Niye bulduğunuz orta noktada mutlu mesut geçinemiyorsun? Niye sana duyduğu sevginin niceliğinden çok niteliği önemli? Bırak hayatında aynı tekdüzelikte, sabitçe duruversin. İnsanlar alışkanlıklarını bırakıp boşanamıyorlar, sen niye rahatını bozuyorsun. Niye rahat batıyor.

Bazılarını hiç ‘o şekilde’ sevmek (bok) istemiyorsun. Çünkü o seni hiç ‘o şekilde’ sev(e)miyor.

Sadece bir şarkı yüzünden olamaz ki.