Gelip Geçer,

Tercih edebilirdim onu uzaktan izlemeyi. En basidinden interneti kullanabilirdim. Önce vazgeçtim bundan. Sonra da yapmadım.

Yapabilirdim bunların hepsini. Sosyal paylaşım platformlarında sevgilisiyle ilgili şeyler yazdığını gördüğümde mesela “Bunları benim görmem için yapıyo’ yaa” diye düşünebilirdim, arkadaşlarıma “Mutlu olsa böyle yazıp durur mu her yere” diyebilirdim.Ama öyle bile olsa, olmazdı. Çünkü ben onun hayatından uzaktayım. Nereden bilebilirdim ki tam olarak ne olduğunu? Belki de her yere yazacak kadar mutludur işte. Kahvesine attığı şeker sayısı artmıştır. Ben onun hayat alışkanlıklarından uzaktayım artık.

Tahmin edebilirim sadece. Bilmem; sabah o daha erken kalkıyordur mesela sevgilisinden, ilk günaydın mesajını o atıyordur ariyordur belkide beraber uyaniyorlardir. Her gün onu evinden alıp okuluna, kursuna bırakıyordur. Haftada bir gün akşam yemeğine çıkıyorlardır. Her gün 1 saat telefonda konuşuyorlardır. Ne bileyim ben? Kokusunu çok seviyordur. Beraber akıp giden bir hayatları vardır. 

Onun hayatını, ne kadar mutlu olduğunu internetten ölçemezdim.

Ben onun devam eden hayatını izlersem durmuş olurdum.

İşte bu yüzden bunların hiçbirini yapmadım. Onun akıp giden hayatını bir televizyon karesi gibi dondurdum ve bir yerlere kitledim.  Kitledim ki, onunla münasebetim hayatımın büyük değişikliklerinde onu hatırlamak, “Ona haber verebilirdim” demek istemek ve dememek olsun.

Bunu adını hatırlayamadığım bir dizide duymuştum, yazmıştım bir köşeye ama cuk oturacak buraya: Eksikliklerimiz en çok da en mutlu olduğumuz anlarda gelir aklımıza.

İşte o yüzden, sadece tahmin edebileceğim hayatına uzaktan bile bakmıyorum, bir gün tahammül edemeyecek hale gelirim diye. Sırf internette canım sıkılıyor diye kendime bunu yapamam işte.

Sadece okulum bittiğinde, sınavlar açıklandığında, tercih yaptığımda, yeni bi haber aldığımda hatırlayayım onu diye.

O hatırlanmayı haketmiyor

Hayatımdan ne kadar uzakta olursa olsun. Bazen telefona uzanıp “Biliyor musun bugün böyle böyle oldu” demek istiyorum. Bazen dostca.